Hoofdstuk 5

Christian

"Ik ga eruit!"

"Waar ga je nu naartoe?"

"Dat gaat je niks aan, wacht niet op mij!" De voordeur slaat met zo'n kracht dicht dat ik zweer dat de ramen trillen terwijl mijn vrouw zich haast om te feesten terwijl ik thuis zit met onze twee kinderen.

Ik heb er nooit iets op tegen gehad dat ze een avondje vrij neemt of stoom afblaast, ik heb haar altijd aangemoedigd om het te doen, en ik heb ook nooit bezwaar gehad tegen de nachten waarop ze zo laat uit was dat ze bij een van haar vrienden bleef slapen, maar de laatste tijd lijkt het haar enige interesse te zijn. Ik kan me niet herinneren wanneer we voor het laatst een date night hebben gehad of zelfs maar knus op de bank een film hebben gekeken nadat de kinderen naar bed zijn.

"3... 2... 1" Mijn broer Jack zingt uit en precies op dat moment begint Sophie te huilen, haar moeders show van het dichtslaan van de deur wekt haar weer eens. Ik zucht en ga met mijn handen door mijn haar. Ze doet dit elke keer als ze vertrekt, zonder zich er iets van aan te trekken dat het onze dochter elke verdomde keer wakker maakt!

"Ik heb haar." Jack staat snel op van de bank en gaat naar haar kamer. Al snel stoppen haar huilbuien en even later komt hij op zijn tenen de trap af terwijl ik naar de keuken ga om een biertje te pakken en begin de rommel op te ruimen die Amy heeft achtergelaten na het maken van het avondeten voor de kinderen, voor een keer!

"Ik heb haar luier verschoond en ze is weer in slaap gevallen. Ik heb ook even bij Brody gekeken, hij ligt zoals gewoonlijk te snurken en vliegen te vangen." Een lach ontsnapt aan mijn lippen terwijl ik zijn schattige gezicht voor me zie terwijl hij slaapt, maar dan dringt de realiteit zwaar tot me door en ik laat een diepe zucht terwijl ik twee biertjes uit de koelkast pak en er een aan Jack geef.

"Praat met me, broer." Ik kijk op en zie alleen maar bezorgdheid op zijn gezicht. Ik heb vier broers en een zus en hoewel we een heel hechte familie zijn, moet ik toegeven dat ik dichter bij Jack en mijn jongere broer Tom sta dan bij mijn andere broers.

Zoals altijd doet het denken aan Tom mijn hart trekken. Hij heeft 8 jaar in het leger gezeten en nadat hij vertrok, besloot hij in Florida te gaan wonen met zijn beste vrienden Archie en Molly. We spreken elkaar de hele tijd, maar toch mis ik het om zijn gezicht elke dag te zien.

Ik was niet verrast toen Tom ons vertelde dat hij naar Florida zou verhuizen met Archie en Molly. Tom en Archie zijn sinds de kleuterschool beste vrienden en nadat hij Molly op de middelbare school had ontmoet, werd hij ook onafscheidelijk van haar. Ik ken Archie goed maar ik heb Molly nooit ontmoet. Tegen de tijd dat zij bevriend was geraakt met de jongens, bracht ik meer tijd buiten het huis door dan nodig was, proberen een coole tiener te zijn en al dat gedoe. Het was een stomme tijd in mijn leven, maar man, het was leuk!

Zes jaar geleden is mijn grootmoeder April helaas overleden na een lange en moedige strijd tegen kanker en liet haar boerderij na aan mijn vader, hij was haar enige kind dus we wisten dat het zou gebeuren. Mam en Pap hebben de laatste zes maanden van het leven van Oma April in Texas doorgebracht om voor haar te zorgen en we waren allemaal absoluut kapot toen ze overleed.

Toen ik opgroeide, bezochten we haar twee keer per jaar en zij was de beste vrouw die ik ooit gekend heb. Ze verloor haar man, onze opa, door een bootongeluk terwijl hij op een dag aan het vissen was toen mijn vader een tiener was, dus we hebben hem nooit ontmoet. Maar ze hield meer van hem dan van het leven zelf en is nooit over hem heen gekomen, dus ik denk graag dat ze nu eindelijk weer samen zijn.

Nadat mijn vader het huis erfde, besloten hij en mijn moeder hierheen te verhuizen en een nieuwe start te maken. Ze vroegen al hun kinderen om mee te komen en ondanks dat mijn broers en ik allemaal volwassenen waren, besloten we allemaal hierheen te komen.

Nou, iedereen behalve onze zus Mia. Ze studeert aan een universiteit in Californië, maar ze overweegt hierheen te verhuizen zodra ze klaar is met haar studie. Ik denk dat ze het hier geweldig zal vinden, ik weet dat de rest van ons dat doet en ondanks de situatie waarin ik me nu bevind, heb ik nog steeds geen spijt van de verhuizing, want als ik dat niet had gedaan, zou ik mijn zoon of dochter niet hebben en ik kan me mijn leven niet zonder hen voorstellen.

"Christian... Chris!" Ik schud mezelf uit mijn verloren gedachten en richt me weer op mijn broer. "Waar was je?" Hij kijkt bezorgd naar me en ik waardeer dat, maar ik haat het gewoon dat ik überhaupt in deze situatie zit. "Sorry, broer, ik dacht net aan Tom en oma April. Wat zei je?" Ik neem een slok van mijn bier en merk dat het leeg is, dus haal ik nog twee uit de koelkast en geef er een aan Jack terwijl ik begin met het opruimen van de rommel die ze achterliet.

"Ik zei, praat met me, broer. Wat is er aan de hand? En ik wil de waarheid." Hij komt dichterbij en legt een hand op mijn schouder en knijpt stevig. "Wat bedoel je?" Ik doe alsof ik onschuldig ben, niet dat ik denk dat hij me zal geloven. Jack is niet dom en hij brengt veel tijd met me door en bij mijn huis. Hij ziet alles, zelfs als hij discreet doet, wat ik vooral waardeer in het bijzijn van mijn kinderen.

"Doe dat niet bij mij. Je weet waar ik het over heb, Chris. Jullie zijn niet meer zoals jullie waren. Jullie ruziën meer dan ooit, ze is vaker weg dan ooit. En de laatste tijd zie ik je alleen maar koken, schoonmaken, voor de kinderen zorgen en werken. Het is alsof je een alleenstaande vader bent geworden, Chris. We weten allebei dat het waar is, dus probeer me niet af te wimpelen. Ik ben er voor jou, voor mijn nichtje en neefje, dat weet je, en ik wil helpen, maar dat kan ik niet als je niet met me praat!"

Ik staar naar mijn halflege fles bier terwijl ik probeer te bedenken wat ik moet zeggen. De waarheid is dat ik de realiteit al maanden ontwijk en ik weet dat ik de dingen onder ogen moet zien, maar het resultaat zal zijn dat ik uit dit huis ben en veel meer weg ben van mijn 1-jarige dochter en 3-jarige zoon dan ik wil.

"Er is iets dat je me niet vertelt," gromt hij en alles wat ik kan doen is knikken terwijl de woorden op het puntje van mijn tong branden. Hoe vertel ik mijn broer dat mijn vrouw al twee keer vreemd is gegaan? Voor zover ik weet dan. Hoe vertel ik hem dat ik vermoed dat ze dat vanavond ook doet?

Ik voel me nu alsof ik in de hel leef, maar misschien heeft hij gelijk, misschien is het tijd dat ik met mijn broer praat. Misschien is het tijd om eindelijk de realiteit onder ogen te zien en mijn leven uit te zoeken. Verdomme, misschien is het tijd dat ik weer begin te leven.