Hoofdstuk 242

"Ja!" riep ik, zo opgewonden dat ik in mijn haast om op te staan mijn champagneglas op de vloer gooide. "Oh!"

"Maak je geen zorgen," zei Mabel, die meteen naar de keukenrol greep. "We regelen dit wel."

"Het spijt me zo." Ik voelde me een grote sukkel. "Ik wilde het niet verpesten."

"Niets is verpest...

Log in en ga verder met lezen