Hoofdstuk 90

Ik nam een snelle douche—scheerde me ook, hoewel ik niet zeker wist waarom. Misschien was het gewoonte. Of misschien was het de stille, bittere hoop die ik niet kon loslaten, dat ergens, onder de vreemdeling die hij was geworden, mijn Levi nog steeds ergens daarbinnen zat.

Ik kleedde me in mijn favo...

Log in en ga verder met lezen