Hoofdstuk 107

Nathan's P.O.V.

Ik stond daar, handen in mijn zakken, en keek toe hoe Gabriella en haar vader weg liepen. Er was niets meer te zeggen tegen hen. Niets dat ik wilde zeggen. Mijn stilte was hun antwoord, mijn gedachten tolden, maar waren tegelijkertijd vreemd stil. Het enige wat ik kon horen was de ec...

Log in en ga verder met lezen