Hoofdstuk 129

Nathan's P.O.V.

Op het moment dat Tristan naar voren sprong, dacht ik niet eens na - ik wierp mezelf gewoon voor Sophia, mijn armen wijd gespreid als een menselijke schild.

"Blijf achter mij," zei ik tegen haar, mijn stem laag maar scherp. Ze hapte naar adem, klampte zich van achteren aan mijn shirt...

Log in en ga verder met lezen