Hoofdstuk 39

Tristan’s P.O.V.

Ik stond daar, armen over elkaar, en keek naar Sophia met alle zelfvoldane tevredenheid die ik voor deze dag had voorbereid. Ze zou nu gebroken moeten zijn. Vernederd. Misschien zelfs huilend. Ik had het me voorgesteld—nee, ervan genoten—duizend keer: haar terugkruipend, verontschul...

Log in en ga verder met lezen