03 - Gisteravond was... Het is te intens om het niet te herhalen. Ik wil gewoon nog een keer bij je zijn.
POV ISA
"Leugen!" roept Alex, mijn beste en enige vriend, ongelovig uit, zonder zich iets aan te trekken van de mensen om ons heen.
Ik haal diep adem en scan het hele restaurant waar we aan het lunchen zijn om te zien of iemand aandacht besteedt aan ons gesprek. Ik heb mijn vriend uitgenodigd voor de lunch omdat ik met iemand moest praten over gisteravond.
"Isa, in godsnaam, vertel me dat je hebt ingestemd om het nog een keer met hem te doen!" Hij kijkt me gespannen aan voor antwoorden.
"Alsof je me niet kent, natuurlijk heb ik niet ingestemd, Alex," zucht ik. "Het was maar één nacht. Slechts één nacht..."
Als een soort magneet dwaalden mijn ogen weg van mijn vriend en keken naar de ingang van het restaurant. Daar stond de oorzaak van mijn innerlijke onrust van de afgelopen uren.
Noah Cooper.
Mijn ogen glijden over hem heen, hij draagt een spijkerbroek, een wit T-shirt en een gouden ketting om zijn nek.
Ik kijk toe hoe hij iets zegt tegen de man naast hem, die knikt en wegloopt. Noah speelt met de ketting om zijn nek en kijkt op, waardoor onze blikken elkaar kruisen.
Ik slik moeilijk, niet in staat om weg te kijken.
Ik merk amper wanneer hij voor onze tafel stopt met een glimlach op zijn lippen. En wat een glimlach heeft hij!
"Isabela Alencar," begroet hij me, en god, waarom klinkt mijn naam zo op zijn lippen? Zo... zo... verleidelijk?
"Noah Cooper." Ik beantwoord de groet om niet onbeleefd te zijn.
"Ik denk dat we elkaar te vaak tegenkomen, vind je niet?" vraagt hij, met een opgetrokken wenkbrauw.
Ik open mijn mond meerdere keren om hem te antwoorden. Ik probeer een zin te formuleren, maar ik kan het niet onder zijn intense blik.
"Misschien is het het lot," concludeert hij.
We staren elkaar minutenlang aan zonder een woord te zeggen, totdat een kuchje me dwingt om weg te kijken.
Alex.
Hij doet alsof hij kucht om zijn aanwezigheid te laten merken.
Noah neemt zijn ogen even van mij af en kijkt naar mijn vriend.
"Alex Roux," zegt mijn vriend, terwijl hij opstaat en zijn hand naar Noah uitsteekt als groet.
"Noah Cooper," antwoordt hij, terwijl hij de hand van mijn vriend schudt en hem nog steeds intens aankijkt.
"Wil je bij ons komen zitten?" nodigt Alex hem uit om bij ons te komen zitten, terwijl hij mijn woedende blik ontvangt. Ik ga hem vermoorden. Wat denkt hij wel niet?
Noah lachte zachtjes om mijn reactie.
"Ik waardeer de uitnodiging, maar ik wacht op iemand," zucht hij, en Alex kijkt hem nieuwsgierig aan. "Ik heb hier een afspraak," legt hij uit.
"Oh, natuurlijk. De uitnodiging staat!" glimlacht Alex.
Noah knikt en richt zijn blik weer op mij.
"Het is goed je weer te zien, Isa," zegt hij met die verdomde glimlach.
Ik keek toe hoe hij wegliep van onze tafel, op weg naar waar een paar andere mannen zaten. Hij positioneerde zich zo dat hij me kon aankijken.
"Ik kan de seksuele spanning tussen jullie twee hier vandaan voelen," zegt Alex, waardoor hij mijn aandacht trekt, en ik kijk hem serieus aan.
"Wat dacht je in godsnaam toen je hem uitnodigde om bij ons te zitten?" vraag ik.
"Ik wilde alleen beleefd zijn," verdedigt hij zichzelf, maar ik ben niet overtuigd. Ik trek een wenkbrauw op, vragend, en hij lacht. "Misschien wilde ik jullie een beetje een zetje geven. Kom op, het is duidelijk dat jullie allebei die herhaling willen!"
Ik grijns spottend.
"Dat is geen optie, Alex. Ik ben tien jaar ouder dan hij. Hij is de nieuwste sportster; er is elke dag wel iets over hem in het nieuws."
Alex zucht ongeduldig naar me.
"Vergeet die leeftijd, Isa. De chemie tussen jullie is zo overduidelijk," zucht hij. "Wat is er mis met gewoon van elkaar genieten?"
Mijn verraderlijke ogen glijden naar de tafel vooraan waar hij zit. Nu praat hij met de man naast hem. Hij kijkt serieus, maar dan glimlacht hij en schudt zijn hoofd, waarna hij zijn blik weer naar mij richt en me betrapt op staren.
"Ik ben net uit een bijna 15-jarig huwelijk gekomen; ik kan nu niet met iemand anders iets beginnen." Ik geef weer een excuus.
Ik heb een lijst met redenen waarom dit niet zou moeten gebeuren.
"Je bent zo ouderwets, Isa," sneert hij. "Je gaat niet met hem trouwen; je gaat gewoon van elkaars gezelschap genieten."
We weten allebei dat ik niet zo'n vrouw ben. Ik ben opgevoed om een huisvrouw en de perfecte echtgenote te zijn, en tot gisteren was de enige man in mijn leven mijn echtgenoot. Ik ben 35, maar ik voel me als een naïef meisje in de wereld van vandaag.
Ik ben nu misschien single, maar het zit niet in mijn aard om bij mensen te blijven alleen om het blijven. Wat het verrassend maakt dat ik zo makkelijk toegaf aan Noah. Het kostte niet veel moeite voor mij om toe te geven; alleen al de blik in zijn ogen maakte me zo heet!
"Ik ga naar de wc," zei ik tegen hem.
Ik stond op van mijn stoel en liep langzaam naar het damestoilet. Toen ik bij het toilet aankwam, ging ik een van de vrije hokjes binnen, maar ik had nauwelijks tijd om na te denken toen iemand langzaam mijn lichaam naar binnen duwde en de kleine deur sloot.
Ik staarde naar die muur van spieren, klaar om haar te berispen.
"Wat is dit?" vroeg ik, terwijl ik probeerde te doen alsof haar aanwezigheid me niet stoorde.
"Heb je nagedacht over wat ik je vertelde?" vroeg hij, terwijl hij me in de ogen keek.
"Ik heb niets om over na te denken..." Ik beet nerveus op mijn lip. "Ik heb mijn besluit genomen," concludeerde ik.
Zijn ogen volgden elke beweging die ik maakte, zelfs toen ik nerveus op mijn lip beet. Hij bracht zijn hand naar mijn nek en kneep er zachtjes in. Ik zuchtte en, met zijn hand op mijn nek, streelde hij mijn lippen met zijn duim. Ik sloot mijn ogen, genietend van zijn aanraking.
Waarom voelt dit zo goed?
Waarom sta ik zo voor deze man?
"Het heeft geen zin om het te ontkennen," zuchtte hij, terwijl hij zijn greep op mijn nek verstevigde en zijn hand naar de achterkant van mijn nek liet glijden, waar hij mijn haar vastpakte. "We weten allebei dat we veel chemie hebben. Gisteravond was... Het is te intens om niet te herhalen. Ik wil gewoon nog één keer bij je zijn."
Ik stond op het punt om toe te geven toen we een geluid in de badkamer hoorden, vergezeld van vrouwelijke stemmen. Er waren twee meisjes, en waar hadden ze het over?
Dat klopt, ze zuchtten over hoe veel knapper Noah in het echt was en konden niet geloven dat ze in hetzelfde restaurant lunchten als hij.
Ik zuchtte toen hij zijn greep op mijn nek losliet en deze streelde, wat rillingen over mijn rug stuurde. Zijn ogen bleven op de mijne gericht.
"Wat hebben we te verliezen?" fluisterde hij.
Ik opende mijn mond om hem te antwoorden, maar hij legde zijn vingers op mijn lippen, waardoor ik stil bleef.
"Shh, denk goed na, schoonheid," zei hij met zijn intense blik, en alsof het een betovering was, knikte ik instemmend zonder iets te zeggen. Ik was opnieuw volledig betoverd door zijn blik.
Hij kuste me in de mondhoek en verliet de badkamer, mij alleen achterlatend, hijgend om adem.
Wat is er in godsnaam met me aan de hand?
