Hoofdstuk 170

Aya POV

Met Nathaniel praten was als een marathon rennen op hoge hakken terwijl je brandende zwaarden jongleert—uitputtend, angstaanjagend, en op de een of andere manier vreemd verslavend. Tegen de tijd dat we eindelijk stopten met onze verbale sparring, voelde ik mijn ziel al met vervroegd pensioen...

Log in en ga verder met lezen