Hoofdstuk 170: De kalmte die dat niet was

De klok gaf 3:48 aan in de ochtend toen Isabella eindelijk zichzelf toestond haar ogen te sluiten. Ze had de wachtruimte niet willen verlaten, zelfs niet toen Alexander meerdere keren had aangedrongen dat ze moest rusten in een van de ziekenhuiskamers. Ze kon gewoon niet. Hoewel de dokter had gezegd...

Log in en ga verder met lezen