Hoofdstuk 377: De vergulde gevangenis

De doornenkroon drong dieper door met elk voorbijgaand uur. Ethan bewoog zich door de universiteit als een geest in een vergulde kooi, de fluisteringen en blikken een constante, zoemende ruis op de achtergrond van zijn leven. Hij perfectioneerde de kunst van de onziende blik, kijkend door mensen hee...

Log in en ga verder met lezen