165. MILAN BROWN (POV)

De kraag glijdt vaardig door mijn vingers, keer op keer, onder mijn blik, maar mijn gedachten dwalen af. Ver weg. Het is alsof mijn gedachten telkens in een zwart gat worden gezogen en op de een of andere manier weer bij haar terugkomen. Bij mijn Victoria — en die stinkend rijke klootzak die denkt d...

Log in en ga verder met lezen