Hoofdstuk 5 (deel 2) - Blauw is een dominante kleur

Lily

Geluk is een luxe.

Het is zo duur. Hoe vaak een mens ook bidt, de dagen worden langer en langer. Zo lang dat je de hoop verliest en wenst dat je nooit was geboren. Ik bad altijd om een wonder, maar er gebeurde nooit iets. Ik bleef een buitenstaander.

Nu ben ik deel van een andere groep, voel ik geluk en ben ik voor het eerst omringd door mensen. Ik wil graag geloven dat er een reden voor was. Ik haat hoe lang het duurde, maar als ik moest kiezen, zou ik zo lang wachten als nodig was om uiteindelijk bij de Dark Moon Park te eindigen.

"Je weet het, het is pas een jaar geleden, maar je kunt Jesse al in een gevecht verslaan. Als dat geen vooruitgang is, dan weet ik het ook niet," zegt Jeremy trots.

"Ze snapt het en ik snap het, laat het alsjeblieft los." Jesse smeekt. Ik kan een glimlach niet onderdrukken.

"Maar aan de andere kant, je hebt wel twintig keer klappen gekregen van een baby." Mijn gezicht kleurt van schaamte.

Het was moeilijk, maar ik heb eindelijk geleerd voor mezelf op te komen en voel me zelfverzekerd in het proces. In het begin probeerden we mijn kledingstijl te veranderen, maar ik voelde me nog steeds hetzelfde. Toen probeerden ze me boos te maken, maar dat lukte niet. En toen stelde de alfa voor dat ik verschillende vechtstijlen zou leren. Na een week karate voelde ik me al een nieuw persoon.

*"Hoe zie ik eruit?" Ik kom de badkamer uit en krab aan de achterkant van mijn hoofd. Hun monden vallen open.

"Te veel?"

"Meisje, je ziet er fantastisch uit!" giert Megan.

"Ik denk het, maar ik voel me ongemakkelijk. Moeten deze shorts zo strak zitten?" Ik frons terwijl ik probeer mijn benen te bewegen. Maar zodra ik dat doe, voel ik een windvlaag en sluit ze snel weer.

"I-Ik ben het ermee eens." Jeremy blokkeert mijn zicht op Victor. "Misschien moet je een joggingbroek en een shirt proberen."

Megan duwt hem weg, "Dat kan, maar met deze outfit scoor je zeker een vriendje." Megan grijnst, "Toch Jeremy?" Jeremy wordt rood.

"Dat denk ik ook. Weet je nog, Xavier? Hij heeft niet opgehouden naar je te kijken sinds je erbij bent," voegt Victor toe. Ik bloos, hoe kan hij dat zo luid zeggen?

"Xavier?" Jeremy kijkt niet blij, "Ik mag hem niet. Hij is een versierder."

Victor wrijft over zijn kin, "Helemaal niet. Hij heeft maar één vriendin gehad." Jeremy rolt met zijn ogen en kijkt boos naar de grond.

Ik voel mijn gezicht warm worden bij de gedachte dat Jeremy me misschien leuker vindt dan alleen een vriendin. Megan heeft me verzekerd van zijn gevoelens, maar Jeremy doet soms afstandelijk, dus ik ben nooit helemaal zeker geweest. Megan zegt dat er een waardevolle reden is, maar ik denk niet dat hij me net zo leuk vindt als ik hem.

"Laten we gaan. Ze wachten op je."

We lopen naar de gym, waar weerwolven van alle leeftijden wachten om getraind te worden in karate. Wacht, is dat een baby? Ik zie wel vijf oma's.

Net op het moment dat ik wil weglopen, trekt Megan me terug en duwt me naar de anderen toe. Precies naast de baby. De baby kijkt me even aan en draait zich dan weer om, alsof ik er niet toe doe.

Ik vind dit helemaal niet leuk.

De leraar laat ons allemaal in een kring zitten en opnieuw zit ik naast de baby. De leraar instrueert ons om een partner te vinden om mee te sparren, zodat hij kan zien hoeveel training we nodig hebben voor individuele lessen. Ik schuif weg van de baby, maar de baby gaat met een glimlach recht voor me zitten. Is het verkeerd om te zeggen dat ik bang ben?

Een moment sta ik nog op mijn voeten, het volgende lig ik op mijn buik.

Ik hoor Megan en Victor op de achtergrond lachen. Ze hebben me erin geluisd! Hoe kan een baby me verslaan?! Het is vast een man!

Ik stamp naar hen toe, "Hoe konden jullie me erin luizen?" Jeremy richt zich op en schudt zijn hoofd.

Megan stopt met lachen. "Wat?" Ze onderdrukt haar lach.

"Die kleine baby is eigenlijk een volwassen man, nietwaar? Wauw, ik dacht dat jullie me zouden helpen leren vechten, niet me vernederen." Ik wil boos zijn, maar ik kan de kleine glimlach op mijn gezicht niet onderdrukken.

Victor lacht, "Het is geen baby. Het is pas vier jaar oud." Dat maakt het een stuk beter. Iets prikt in mijn dijen. Ik kijk naar beneden.

"Ik wacht op je." De baby kijkt me boos aan en wijst met een mollig vingertje naar mijn gezicht.

Ik deins achteruit.

"Lily, ik denk dat je mijn luchttoevoer afsnijdt," grapt Jesse. We laten allemaal los en liggen gewoon op mijn bed, genietend van de stilte.

"Hoe zit het met die keer dat we je lieten vragen of die jongen met je uit wilde?"

"Wat?!" Jeremy zit rechtop met grote ogen. Jesse en ik volgen.

"Ga hem vragen," duwt Megan me uit de struiken. De tienerjongen ziet me en glimlacht. Ik sper mijn ogen wijd open en spring terug achter de struiken, mijn gezicht gloeiend.

"Ik kan niet! Hij heeft me gezien!" Ik hurk neer en verberg mijn gezicht met mijn handen.

Iemand tikt op mijn schouder, "Dat is het punt! Toen ik een meisje uitvroeg, kreeg ik zelfvertrouwen. Misschien werkt het voor jou ook zo."

Ik til mijn hoofd op, "Maar jij bent knap! Ik ben gewoon een aardappel!"

"Ik denk het. I-Ik bedoel-" Ik verberg mijn gezicht weer. Zelfs Jesse vindt me een aardappel! "Nee! Ik bedoel ik weet dat ik knap ben! Niet over dat aardappelgedeelte!" Ik voel zijn grote handen mijn schouders schudden.

"Kan ik je helpen!?" Ik zit rechtop met grote ogen. Ik kijk om me heen, maar Megan en Jesse zijn nergens te bekennen. Ik kijk omhoog en ontmoet de ogen van de tienerjongen.

"Het spijt me?" Ik haal diep adem. In plaats van iets te zeggen, biedt de tienerjongen me zijn hand aan. Ik neem hem aan en hij trekt me overeind.

"Ik bedoelde alleen dat je me al een week volgt, ik weet niet of je me wilt vermoorden of zoiets."

Ik lach nerveus, "Nee! Nee... Ik bedoel." Ik demp mijn stem, "Ik wilde je gewoon vertellen dat... dat..." Ik val stil als zijn blik me doorboort.

Hij glimlacht.

"Dat ik je schoenen leuk vind!" roep ik.

Hij deinst achteruit en slaat een paar keer op zijn oor. "Ik denk dat je net mijn trommelvlies hebt beschadigd."

"Nee, ik bedoel. Ik vroeg me gewoon af... je weet wel..."

"Ik weet het?" Hij fronst zijn gezicht en legt een hand op zijn kin, nadenkend. "Ik denk niet dat ik het weet."

"... Zou je met me op date willen?" Ik gooi de woorden eruit en plaats mijn handen voor mijn gezicht, klaar voor afwijzing.

"Natuurlijk. Je lijkt me leuk."

Ik laat mijn handen zakken. "Wat? Echt?" Mijn mond valt open van verbazing.

"Ja. Hier, laat me je mijn nummer geven." Hij haalt een pen tevoorschijn en schrijft het nummer op mijn hand. Ik staar hem alleen maar aan.

"Stuur me gewoon een berichtje met een datum en tijd. Ik haal je op."

"O-oké."

"Leuk. Ik moet naar mijn werk, maar ik zal wachten," zegt hij glimlachend en loopt weg na gedag te hebben gezwaaid. Ik zwaai gedag in een roes.

"Was dat zo moeilijk?"

Ik schrik.

**

"Wanneer is dit gebeurd? Waar was ik?" Jeremy kijkt geschrokken terwijl hij zijn handen op mijn schouders legt. "Is er nog iets anders gebeurd? Ben je met hem op date geweest?! Is hij onderdeel van onze groep?"

"Nah," wuift Jesse hem weg, "Hij was een mens."

"Ik was van plan om... " Ik stop en lach, "Maar ik heb zijn nummer eraf gewassen toen ik naar de wc ging. Het was een ongeluk." Ik lach om mijn eigen stomheid.

"Ik vind het nog steeds niet leuk... " Jeremy gaat weer liggen, maar hij kijkt nog steeds boos naar Jesse.

Mijn deur vliegt open.

"Niemand zegt iets!" roept Megan fluisterend terwijl ze mijn kast in rent en de deur sluit. Enkele seconden later stormt Victor de kamer binnen.

"Hebben jullie Megan gezien?" vraagt hij boos. We schudden onze hoofden en proberen onze lach te verbergen om zijn groene huid. Die kerel zou voor Shrek kunnen doorgaan als hij niet zo dun als een potlood was.

"Wat is er met jou gebeurd?" vraagt Jeremy geamuseerd.

"Megan is er gebeurd." Hij perst de woorden eruit. We horen Megan giechelen en Victor grijnst met een duivelse glans in zijn ogen. Hij loopt naar de kast en staat bij de deur.

"Oh Megan. Ik ben het, Lily! En ik heb koekjes." zingt hij met een hoge stem.

"Zo klink ik niet," zeg ik lichtelijk beledigd. De deur vliegt open en raakt Victor in zijn gezicht.

"Waar?" Ze springt uit de kast en kijkt paniekerig rond in de kamer. Wanneer ze Victor ziet, vloekt ze en duwt mij voor haar. De brutaliteit.

"Megan..." gromt Victor en houdt zijn wang vast.

"Lily hielp me." bekent ze snel.

"Je moest hem dat niet vertellen," mompel ik zachtjes. Victor gromt weer en we deinzen achteruit, terwijl we Jesse en Jeremy voor ons duwen. Tot mijn verbazing gaan Jeremy en Jesse naast Victor staan.

"Wat heb je te zeggen voor jezelf?" vraagt Jesse, terwijl hij en Jeremy naast Victor staan en proberen serieus te kijken.

"Uh... ik hou van je." zeg ik nerveus.

"Waarom kies je Victor's kant? Je hoort van mij te houden!" beschuldigt Megan.

"Omdat het groene huid is. Je had oranje moeten doen, net als zijn haar, dat is zijn beste kleur."

"Ik vind blauw meer een dominante kleur. Je weet wel... voor mannen." Jesse trekt een pijnlijk gezicht en steekt zijn handen in de lucht alsof hij zich overgeeft. Ik zucht, wetende dat Megan's 'feministische' kant misschien naar boven komt.

Megan rolt met haar ogen, "Zegt degene die niet van Lily kan winnen in een gevecht."

Jesse wordt rood, "Zo bedoelde ik het niet! Ik zei toch dat blauw een kleur is die jongens symboliseert als ze geboren worden. Zie je al die babykleertjes niet? De meeste zijn blauw!"

"Ik kan niet wachten tot je je maatje vindt. Ik zal ervoor zorgen dat ze weet wat voor een varken je bent!" gromt Megan.

"Niet als ik het je niet laat!"

"Is er hier nog een Victor?" vraag ik aan niemand in het bijzonder, hopend dat Jesse het laat gaan.

Victor schudt zijn hoofd, "Ik denk het niet."

Ik zucht. Een hand grijpt mijn middel en trekt me dicht tegen een borst aan. Mijn ogen ontmoeten Jeremy's ondeugende blik. Ondanks dat onze vrienden ruzie maken, kijkt hij niet weg.

"Ik vind je leuk," Jeremy buigt zich voorover en geeft me een kus op mijn lippen.

"Mijn ogen!" roepen Victor en Megan samen en doen alsof ze flauwvallen.

"Jullie zijn gewoon jaloers dat hij van mij is," kaats ik terug en ze gaan meteen rechtop zitten.

"Vies. Ik ben niet homo, Lily," huivert Victor vol afschuw. Hij bekijkt Jeremy van top tot teen en knikt. "Bovendien heeft Jeremy geen kont."

"Die heb ik wel!"

Megan voegt toe, "Het is gewoon smerig om mijn zus mijn broer te zien kussen." Ik trek een brede glimlach. Ze weet hoe ze mensen speciaal kan laten voelen, dat moet ik toegeven.

"Hoe dan ook. Ik kan mijn vriendin kussen wanneer ik wil."

"Ik ga overgeven," waarschuwt Megan.

Jesse zucht voordat zijn ogen oplichten, "Wie is er in voor een slaapfeestje? Ik denk niet dat ik toch kan slapen."

We stemmen in. Het is een tijdje geleden dat we druk bezig waren met trainen of reizen naar andere roedels. Jeremy en Jesse zijn vooral druk geweest omdat ze de volgende Alpha's worden.

"Oke," Jesse knipt met zijn vingers, "Wie er niet binnen vijf minuten is, moet de popcorn maken."

"Hé! Dat is niet eerlijk! Ik ben altijd de laatste," klaagt Meagan.

"Precies."

"Oke. Klaar voor de start... Af!" En daarmee proberen ze allemaal mijn kamer uit te rennen, maar omdat ze allemaal tegelijk naar buiten willen, blijven ze steken in de deuropening.

"Verplaats je platte kont, Jeremy!"

"Hé! Je stootte mijn ballen!"

"Dat is mijn borst, pervert!"

"Niet duwen!"

"Megan! Stop met schoppen!"

"Hé!" Ze draaien zich allemaal naar mij om.

"Eén tegelijk," zeg ik langzaam. Ze knikken en gaan één voor één. Ze kijken terug naar me zodra ze de deur uit zijn.

"Beter."

En weg zijn ze.