Hoofdstuk 7
Nicol
Ik droomde over de eerste keer dat hij in me duwde en hoe pijnlijk het was, maar ik bleef stil zoals hij me had gezegd en wachtte. Hij kuste me en leidde mijn aandacht af van de pijn in mijn poes, en toen begon hij langzaam te bewegen en de pijn verdween. Het werd steeds fijner en fijner, zo fijn dat ik begon mijn heupen te bewegen terwijl hij bovenop me bewoog. Hij boog zich naar beneden terwijl hij in en uit me bewoog en nam een tepel in zijn mond. Ik voelde mezelf vochtig worden rondom hem, wat hem alleen maar sneller liet bewegen in mij. "Verdomme engel, je bent zo nat." Ik wist niet wat ik moest zeggen, ik wist niet hoe ik vies moest praten of wat het protocol was bij zulke dingen, dus ik zei geen woord, mijn ademhaling werd gewoon zwaarder en zwaarder. Hij bleef in me duwen en hij raakte een plek die me liet doen wat ik eerder deed; ik denk dat ik klaarkwam. "Nikkie?" zei ik. "Engel," zei hij terwijl hij bleef bewegen. "Ik denk dat ik wil klaarkomen." Dat verraste hem een beetje. "Dan kom klaar, engel, je hebt mijn toestemming niet nodig om klaar te komen, nog niet." Hij zei, ik wist niet wat hij daarmee bedoelde, maar na nog een paar stoten in en uit me kwam ik klaar. "Oh mijn God," schreeuwde ik. Ik moet dat echt hard hebben gezegd want ik werd wakker en voelde dat ik nat was tussen mijn benen. "Nou, ik hoef dit niet te verspillen," zei ik hardop. Ik pakte mijn vibrator uit mijn lade en duwde de roze vibrator in mijn poes, positioneerde de konijnenoren op mijn clitoris en zette hem aan. Zoals altijd kon ik me alleen Nicolas' gezicht voorstellen elke keer dat hij me neukte. Het duurde niet lang voordat ik klaarkwam, ik moest stil blijven want ik weet zeker dat Nikkie snel wakker zal worden, dus ik beet in mijn kussen terwijl ik klaarkwam. En precies op tijd rende Nikki de kamer binnen en sprong op het bed. Ik duwde mijn vibrator naast me onder de dekens. "Goedemorgen mama." "Goedemorgen engel, hoe heb je geslapen?" "Oké, en jij?" "Goed, dank je." Ze ging op haar knieën zitten. "Vertel me, hoe was je bal gisteravond?" Oh mijn god, Nikki, als je wist dat ik gisteravond je vader tegenkwam. "Het was leuk." "Waren er mooie mannen die je mee naar huis kunt nemen en mijn papa kunnen worden?" Verdorie, dat was ook het laatste; ze zocht iemand voor mij om mee te daten zodat ze een vader kon krijgen. "Nee engel, laten we pannenkoeken gaan maken." "Oh, cool pannenkoeken." Zo vergat ze meteen de mannen in mijn leven en de vader die ze zo wanhopig wilde.
We gingen naar de keuken en begonnen aan het pannenkoekenbeslag, dit was een zaterdagtraditie. Als het buiten koud is, zitten we voor de tv en kijken een film voordat we naar dansles gaan. Maar ik moest haar elke zaterdag vragen wat ze wilde doen, omdat het haar dag was. "Dus, wat wil je doen na de pannenkoeken?" Ze sprong niet op en zei dat ze een film wilde kijken, ze dacht na terwijl ze de bosbessen in de pannenkoek duwde. "Kunnen we een wandeling maken in het Vondelpark?" Dat verwarde me erg. "Een wandeling in het Vondelpark?" "Ja." "Natuurlijk kunnen we dat, maar je wilt normaal films kijken?" "De grote kinderen gaan wandelen in het Vondelpark en drinken koffie, ik ben een groot kind, ik wil dat doen." "Je bent pas 11, engel." "Ik ben bijna 12, mama, ik ga bijna naar de middelbare school." God verhoede. "Oké, maar ik koop geen koffie voor je." "Mag ik dan warme chocolademelk?" "Ja, engel, dat mag." Toen sprong ze van haar stoel en rende om de toonbank om me een knuffel te geven. "Dank je, mama." "Natuurlijk, engel, je weet dat zaterdagen jouw dag zijn."
We aten onze pannenkoeken en daarna gingen we beiden naar onze kamers om ons klaar te maken; ik riep naar haar dat ze warme kleren moest aantrekken en haar dansspullen mee moest nemen. Ze liep mijn kamer binnen met haar hand op haar heup: "Mam, je hoeft niet te schreeuwen, ik weet wel wat ik moet doen." Toen draaide ze zich om en liep weg. Een eigenschap die ze van haar vader had, hij haatte het als iemand tegen hem schreeuwde, of gewoon schreeuwen in het algemeen. Ik maakte mijn douche af en kleedde me aan in een spijkerbroek, t-shirt, trui en had een jas klaar om naar buiten te gaan. Het laatste stuk van mijn outfit waren mijn rode laarzen, die ik natuurlijk geweldig vond. Toen Nikki uit haar kamer kwam, leek het alsof iemand ons had verteld wat de ander ging dragen. Ze droeg ook een spijkerbroek, een trui, hopelijk had ze een t-shirt onder die trui aan, en rode laarzen omdat ze me had laten kopen die bij de mijne passen. Ze gaf me een blik: "Oh nee, dat kunnen we niet." Zei ze. Verdorie, ik heb een tiener in huis. "Nou, het wordt laat en als je door het Vondelpark wilt wandelen, een warme chocolademelk wilt drinken en op tijd wilt zijn voor danslessen, kan geen van ons meer van outfit wisselen." Ze zuchtte diep: "Oké, prima." We pakten onze jassen van achter de deur en liepen het appartement uit. Ik moest het zeker weten: "Heb je al je dansspullen bij je?" "Ja, mam, ik ben bijna 12, ik ben geen 9 meer." Nou, oké dan, dacht ik. Toen we buiten kwamen, riep ik een taxi en we stapten beiden in. "Vondelpark, alstublieft." Nikki keek uit het raam naar de gebouwen en de vallende sneeuw. "Ben je enthousiast voor je dansles?" "Oh ja, we zijn druk bezig met het oefenen van De Notenkraker voor onze kerstshow." "Dat is fijn, engel." "Ja, en....." Ze werd stil. "En wat, engel?" "Het is weer de vader-dochter dans over een week." "Oh." Nu begon haar obsessie weer logisch te worden. "Denk je dat je vriend uit het ziekenhuis met mij wil gaan?" "Maar ik dacht dat je niet wilde dat hij meeging." "Ik wil dit jaar niet weer missen." "Oké, ik zal het hem vragen." "Dank je, mam." Ze noemt me soms mam en ik koester die momenten elke keer.
We kwamen aan bij het Vondelpark en Nikki rende voor me uit. "Engel, blijf bij me alsjeblieft." "Oké, maar ik wil naar de fontein." "Welke fontein?" Ze wees naar de fontein die ze wilde bezoeken. "Wil je eerst je warme chocolademelk halen en daar zitten?" "Ja, alsjeblieft." We liepen naar een klein kraampje en ik kocht twee warme chocolademelk. Ik gaf Nikki de hare en nam de mijne terwijl we naar de fontein liepen. Iemand botste tegen me aan waardoor ik mijn hele warme chocolademelk over mijn jas morste. "Hé, kijk waar je loopt." zei de man, maar ik verstijfde omdat die stem van niemand anders was dan Nicolas.
