Seth

Ik worstelde met Ethans voordeur terwijl ik twee ijskoffies, een doos met cupcake-muffin hybriden, en mijn 'heeft-betere-dagen-gezien' imitatie Coach tas probeerde te balanceren. Een acht-uur-durende helshift bij The Coffee Barn, en die verdomde deurknop stond op het punt me neer te halen.

"Pft. Misschien laat ik het maar gebeuren," mompelde ik voordat ik toegaf en mijn pijnlijke voet tegen de deur tikte.

De deur zwaaide onmiddellijk open en daar stond Seth, het model met permanent gebruinde huid, dankzij zijn Italiaanse en Griekse afkomst, azuurblauwe 'neem-me-nu' slaapkamerogen, en halflang haar zo zwart dat het bijna een blauwe glans had. Hij droeg een smetteloos wit poloshirt, dat nauwelijks de tribale kunsttattoo verborg die aan de basis van zijn keel krulde, en lichtgrijze joggingbroek. Joggingbroeken met trekkoord waren zijn favoriet als hij niet in het openbaar was.

Ik slikte en bood hem een timide glimlach. "Hoi. Ik heb een ijskoffie voor je," zei ik, terwijl ik de bekers naar hem uitstak.

Seth nam ze aan, maar zei niets, wat ongebruikelijk was. Of hij me nu meedogenloos plaagde, flauwe grappen maakte, verhalen vertelde over zijn familie die bij de maffia betrokken was, of snedige opmerkingen maakte over iets stoms dat ik had gezegd, hij had altijd wel iets te zeggen.

Dus toen zijn stilte aanhield en zijn hoofd een beetje schuin hield terwijl hij me aankeek, wist ik dat Ethan hem al had verteld wat ik wilde. Ik beet op mijn onderlip toen ik dat besefte, en pauzeerde toen ik zag dat Seth's ogen zich op de beweging richtten. Mijn hart fladderde en ik voelde de warmte mijn wangen vullen. Het was behoorlijk koud buiten, dus mijn wangen waren al gebarsten en waarschijnlijk roze, maar waar mijn appartement aan de verkeerde kant van de stad lag en niets had, was dat van Ethan het tegenovergestelde. Dus de verwarming in het gebouw had mijn lichaam al naar een normale temperatuur gebracht en ik was er niet zeker van dat ik mijn blos nog langer kon verbergen.

"Heeft hij het je verteld?"

Seth bevestigde noch ontkende het, maar zijn aanhoudende blik over de voorkant van mijn lichaam vertelde me de waarheid. Ik haalde diep adem en blies langzaam uit terwijl ik naar binnen stapte, proberend niet tegen zijn voorkant aan te botsen terwijl hij onbeweeglijk op dezelfde plek bleef staan. Ik schopte mijn schoenen uit, voorzichtig dat de beweging de inhoud van de doos die ik vasthield niet verstoorde, en wurmde me uit mijn rood geruite fleecejas die ik praktisch gratis bij een lokale kringloopwinkel had gevonden.

"Wat zit er in de doos?" vroeg hij, terwijl hij dichter naar me toe stapte.

Ik wierp een wantrouwige blik omhoog en draaide mijn lichaam van hem weg zodat ik mijn schat kon verbergen. "Het is niet voor jou. Jij en Ethan hebben een ijskoffie gekregen."

"Oké, maar wat is het?" Zijn hand schoot naar voren om het van me af te pakken, waardoor zijn borst dichter bij mijn gezicht kwam zodat ik een vleugje dennen en sandelhout rook. Op een dag was ik van plan zijn en Ethans cologne te smokkelen zodat ik mijn hobbelige kussens ermee kon besproeien. Waar Seth naar kruiden rook, rook Ethan naar suiker, specifiek kamperfoelie en verse katoen, wat voor mij het equivalent van suiker was. Het was een andere manier waarop ze elkaar zo goed aanvulden.

De neiging weerstaand om mijn neus in hem te begraven, danste ik uit zijn bereik en hield de groene doos stevig tegen mijn borst, wanhopig proberend te voorkomen dat de met goud bestoven chocoladeganache op mijn hybride cupcake-muffins tegen de bovenkant van de doorzichtige folie drukte.

"Ik deel niet met jou!"

Hij pauzeerde en keek naar me neer. Toen ik Seth voor het eerst ontmoette, ongeveer drie jaar geleden, was ik geïntimideerd door hem, voornamelijk vanwege zijn lengte, talrijke tatoeages en vreemde littekens die zijn torso bedekten. Hij was gemakkelijk een halve voet langer dan Ethan en Ethan was net iets meer dan zes voet. Daar stond ik dan, Miss Kort, op een solide vijf voet vier. Ik was eroverheen gekomen, maar nu, met hem torenhoog boven me, herinnerde ik me mijn aarzeling bij die eerste ontmoeting.

"Maar je verwacht wel dat ik met jou deel?"

Mijn mond viel open en ik verstijfde. Ik wist dat Seth uiteindelijk op het onderwerp zou ingaan. Dat was gewoon zijn manier, maar ik had niet verwacht dat het over mijn dessert zou gaan. "Dat is anders!" riep ik uit.

De hoek van zijn mond krulde omhoog in een grijns. "Is het dat zo? Verlicht me dan maar."

Ik fronste en beet op mijn lip terwijl ik erover nadacht. "Nou—"

Hij hief een zwarte wenkbrauw op en sloeg zijn armen over zijn brede borst. "Ja?"

"Jij bent niet de enige die moet delen in dat geval."

"Oh," bracht hij uit tussen een lach door. "Oke." Hij stapte van me weg en maakte een wijde beweging met beide handen richting de woonkamer.

Ik hief mijn hoofd, zette mijn schouders recht, en duwde mijn borst naar voren. Mijn vertoon van verzet maakte hem alleen maar harder aan het lachen. Ik was dit soort plagerijen van hem gewend. Hij probeerde altijd mijn eten af te pakken, iets wat hij hilarisch vindt omdat ik erop reageer, maar hij kende de reden achter mijn acties niet. Het was niet het eerste pleeggezin waarin ik zat waar ze de kinderen als vuil behandelden. Ik had genoeg van dat soort ervaringen na de dood van mijn biologische ouders in dat ongeluk, maar het was pas na de dood van mijn geadopteerde ouders --beiden die ik enorm adoreerde-- en voordat de ouders van Ethan me wettelijk konden redden, dat ik echt voelde wat ware, knagende honger was. Dat pleeg 'hel' vond het prima om de kinderen zo spaarzaam mogelijk te voeden.

Somberende gedachten konden me wat. Ik was het echt zat dat ze mijn dagelijkse bezigheden binnenslopen en een marathon van seks zou dat probleem misschien wel oplossen. Ik beet op de binnenkant van mijn wang om niet als een gek te grijnzen terwijl ik dichter naar de woonkamer liep, maar Seth's handen grepen mijn bovenarmen vast, trokken mijn rug tegen zijn borst. Hij boog zich dichter naar me toe, zo dichtbij dat ik zijn naar koffie ruikende adem mijn haar voelde ritselen en de oorschelp van mijn oor streelde.

"Weet je zeker dat je dit wilt, Cassie?" Zijn gefluisterde woorden deden me huiveren terwijl ik naar de achterkant van Ethan's hoofd keek die enthousiast op en neer ging terwijl hij een of ander 'schietspel' op zijn spelconsole speelde. Ik nestelde me in zijn borst, sloot mijn ogen kort bij het contact met zijn gespierde borstspieren.

"Ja."