Hoofdstuk 47

We zijn terug bij Valerie's perspectief. Geniet ervan :)

Mijn ogen schieten open terwijl de stilte mijn bestaan omhult; het klinkt zo luid dat mijn oren ervan bloeden.

Het voelt ongemakkelijk. Vreemd. Eenzaam. Wurgend!

Mijn geest is wazig, en mijn hoofd bonkt. Ik kan geen gedachten vormen. ...

Log in en ga verder met lezen