Hoofdstuk 5

Sakshi PoV:

"Ga je niet naar kantoor?" vroeg ik aan Randhir.

"Waarom? Wil je iemand uitnodigen als ik weg ben?" zei Randhir.

Ik snap niet waarom hij altijd zo praat. Ik denk dat hij alleen niets zou zeggen als een van ons ziek zou worden. Ik moet hem snel verlaten. Ik moet niet op zijn woorden reageren. Ik moet doen alsof ik van Ajay houd en hem niet de waarheid vertellen dat ik alleen van hem houd.

Plotseling ging mijn telefoon en Randhir pakte de mobiel omdat die op de tafel lag. Hij zag de naam op het scherm en keek woedend naar me.

"Wie is dat?" vroeg ik.

"Je minnaar," zei Randhir.

"Wat?"

De beltoon stopte en er kwam een bericht binnen. Randhir gooide de mobiel naar me toe toen hij het bericht zag. Ik begreep niet wat er met hem aan de hand was. Ik ging naar Randhir en legde mijn hand op zijn schouder om te praten.

"Is alles oké?" vroeg ik.

"Je laat me nooit met rust. Jij bent het grootste probleem in mijn leven. Zelfs na het huwelijk veranderde je je gedrag niet en ga je door met je affaire met Ajay," zei Randhir.

"Stop, Randhir. Zeg geen woord meer. Anders weet ik niet wat ik zou doen," zei ik en Randhir greep mijn haren.

"Wat zou je anders doen? Ik heb niets verkeerds gezegd. Je bent zo'n slet die mannen verleidt."

Ik sloeg Randhir en hij keek me geschokt aan. Hij trok mijn haren harder.

"Randhir, laat me los," zei ik.

"Hoe durf je me te slaan? Ik zal je laten merken wat het gevolg van je klap is," zei Randhir.

"Dit is genoeg, Randhir. Ik ga het niet langer tolereren. Laat me nu gaan. Ik heb niets verkeerds gedaan en begrijp niet waarom je boos op me bent."

"Nu wil je de reden voor mijn woede weten. Je minnaar is degene die je belde en sms'te om naar je gezondheid te informeren. Hoe wist hij dat je ziek bent als je het hem niet vertelde? Antwoord me."

"Al die dagen ben je dag en nacht bij me. Heb ik met iemand gepraat of ge-sms't tot nu toe? Heb ik mijn telefoon aangeraakt al die dagen? Ik weet niet hoe Ajay van mijn gezondheid op de hoogte is. Maar zeker niet door mij."

Randhir liet mijn haren los en verliet de kamer. Randhir kwam na een tijdje terug. Ik zat op het bed te denken en Randhir gooide een doos op mijn schoot. Ik kwam uit mijn gedachten en keek naar hem.

"Het is voor jou," zei Randhir.

Ik opende de doos en het was een prachtige diamanten ketting.

"Is dit de manier om een cadeau te geven?" zei ik.

"Wie zei dat het een cadeau is? Ik gaf het je alleen om vanavond op het feest te dragen."

"Feest? Maar je hebt me niets verteld over een feest."

"Je bent het niet waard om mijn geluk te delen," zei Randhir.

"Ik denk dat ik het ook niet waard ben om je te vergezellen naar het feest. Uiteindelijk zul je je schamen op het feest omdat je vrouw daar mannen verleidt," zei ik met tranen in mijn ogen en die woorden raakten Randhir diep.

"SAKSHI," riep Randhir naar me, en zijn stem en ogen waren vol woede. Hij kwam naar me toe en ik sloot mijn ogen, verwachtend dat het ergste nu zou komen.

"Open je ogen," zei Randhir.

Ik opende mijn ogen, maar ik was doodsbang voor hem. Randhir greep mijn haar en dwong me op de grond te staan.

"Ik weet dat je de woorden herhaalde die ik eerder tegen je zei. Maar onthoud dat ik geen spijt heb van die woorden. Ik meen het, Sakshi. Je weet heel goed waarom ik zo tegen je praat.

Verhef nooit meer je stem tegen mij. Trek nu deze jurk en die ketting aan. Ik weet hoe ik je moet behandelen en onder controle moet houden. Voor mij ben je slechts een object dat ik met mijn rijkdom heb gekocht, geen mens. Maak je nu klaar om met me mee te gaan naar het feest."

Hij gooide een jurk naar mijn gezicht en liep weg. Ik veegde mijn tranen weg en maakte me klaar. Hij opende de deur en verloor zichzelf toen hij me zag. Ik droeg de witte, lange, netachtige jurk met lange mouwen die hij me had gegeven. Ik keek naar hem en sloeg mijn ogen neer, blozend om zijn blik. Hij kwam naar me toe.

"Ik ben klaar, zullen we gaan?"

Hij reageerde niet op mijn woorden en pakte me bij mijn middel om me naar zich toe te trekken. Hij sloot me in zijn strakke omhelzing en kuste me langzaam, terwijl mijn lippen trilden door zijn aanraking. Hij kuste me hard en beet op mijn lippen. Hij liet me los toen hij me zijn naam hoorde kreunen en ik probeerde weg te komen. Maar Randhir draaide me om en kuste mijn rug zonder zijn handen van mijn middel te halen. Hij draaide me weer om en kuste mijn nek, waarbij hij een paar zuigzoenen achterliet. Ik kreunde, maar huilde ook.

"Wees stil, mijn geliefde vrouw. Dit zijn de sporen die je man je met liefde heeft gegeven. De plicht van een vrouw is om te nemen wat de man met liefde geeft. Wees een goede vrouw, en als je dat niet weet, zal ik je zonder aarzelen leren hoe een goede vrouw en bedverwarmster zich moet gedragen. Maak me nu niet boos door weg te gaan, want dat is gevaarlijker voor je."

Hij ritste mijn jurk open en trok hem langzaam uit. Ik was geschokt door zijn daad en toen liet hij me los.

"Trek een andere jurk aan. Je mag er voor niemand anders zo mooi uitzien behalve voor mij."

Ik knikte en veranderde van jurk. Ik bukte om de jurk van de grond te pakken, maar hij rukte hem van me af en verbrandde hem.

"Alles wat je leuk vindt, is niet van jou tenzij ik het goedkeur. Ik zag dat je deze jurk leuk vond voor ons huwelijk. Ik kocht het voor je, maar niet om het aan je te geven. Als iets wat we leuk vinden naar ons toe komt, zijn we zo blij. Maar op het moment dat we denken dat het van ons is en het ons ontglipt, doet dat erg veel pijn. Dit is hetzelfde gevoel dat ik had toen je me verliet terwijl ik dacht dat je helemaal van mij was."

Ik keek naar de vloer met tranen in mijn ogen. Niet om de jurk, maar om zijn woorden.

"Veeg je tranen weg en doe make-up op om de plekken te bedekken. Niemand mag die zuigzoenen zien. Schiet op. We zijn al laat."

Ik veegde mijn tranen weg en maakte me zo snel mogelijk klaar. Hij nam me mee naar het feest. Ik zat apart van iedereen, zoals Randhir me had opgedragen me van hen te isoleren. Eindelijk werd de prijs aangekondigd en Randhir ging het podium op terwijl hij naar me keek.

Ik was verrast en blij te horen dat Randhir de prijs voor beste ondernemer had gewonnen. Mijn glimlach verdween toen Randhir naar me keek. Ik sloeg mijn ogen neer en dacht aan het verleden. Iedereen vroeg Randhir om te spreken en de reden achter zijn succes te delen. Hij pakte de microfoon en keek weer naar me.

"Goedenavond,

Ik draag deze prijs op aan mijn personeel, zonder wie dit succes onmogelijk was geweest. Dank aan iedereen die me heeft geholpen deze positie te bereiken.

Ik wil de naam noemen van een speciaal persoon die de enige reden is achter deze grote prestatie. Het is niemand minder dan mijn geliefde vrouw, mevrouw Sakshi Randhir."

Ik kon zijn woorden niet begrijpen en waarom hij mij noemde als de reden voor zijn overwinning.

"Er wordt wel gezegd dat we pas in moeilijke tijden weten wie echt van ons houdt. Sakshi heeft haar liefde bewezen door bij me te blijven in mijn zware tijden. Ze adviseerde, motiveerde en liet nooit mijn hand los, zelfs niet toen ik niets had. Ze is bij me wanneer ik iemand nodig heb om me te helpen met de situaties om te gaan. Dank je voor alles, Sakshi, en ik hou van je."

Ik weet niet wat Randhir zei. Ik had hem in zijn moeilijke tijden verlaten en dacht eraan met Ajay te trouwen. Ik gaf toen niet eens om hem. Maar nu prees hij haar door dingen toe te schrijven die ik nooit voor hem heb gedaan.

Ik kwam uit mijn gedachten door het applaus van de mensen om me heen. Toen ik mijn hoofd hief, zag ik Randhir voor me staan.

"Laten we dansen," grijnsde Randhir.

Ik begreep het bevel dat achter zijn glimlach verborgen zat. Zelfs als ik nee zou zeggen, zou hij nooit luisteren. Dus gaf ik hem mijn hand. Hij nam me mee naar het podium en begon te dansen. Hij danste, maar langzaam verstevigde hij zijn greep op mijn rug. Ik schreeuwde, maar het ging op in de luide muziek waarop iedereen danste.

"Randhir, het doet pijn. Ik kan niet dansen."

"Je moet dansen, mijn liefste. Vraag je je af waarom ik precies het tegenovergestelde zei van wat je deed? Gewoon om je te laten weten wat liefde is en hoe een vrouw zich zou moeten gedragen."

Langzaam bewoog hij zijn hand onder mijn jurk op mijn rug en raakte mijn huid aan. Zijn nagels schraapten over mijn huid en ik voelde bloed komen. Ik beet op mijn lip en greep zijn colbert stevig vast om de pijn te verdragen. Tijdens het hele nummer martelde hij me op de een of andere manier.

Terwijl we dansten, stapte hij expres op mijn voeten en liet me schreeuwen. Hij hield zijn schoen op mijn teen gedurende de hele dans, wat het pijnlijk maakte. Het nummer was afgelopen en ik voelde me opgelucht. Hij trok me dicht naar zich toe en fluisterde.

"Verdwijn van het feest en ga in de auto zitten. Niemand mag je gezicht op het feest zien. Tegelijkertijd moet je niet naar huis gaan. Wacht in de auto tot ik terugkom," zei Randhir.

Randhir gaf me een kus op het voorhoofd voor iedereen en liet me met een glimlach achter. Hij gebaarde dat ik moest glimlachen en ik probeerde mijn tranen te bedwingen, maar het was onmogelijk. Ik boog mijn hoofd en verliet het feest. Mijn rug, waar hij me had aangeraakt, deed pijn en mijn teen was rood en brandde van de pijn. Ik ging in de auto zitten en deed de deur op slot.

Ik hoorde iemand op de autodeur kloppen. Ik opende het raampje en zag Ajay daar staan. Ik herstelde mezelf en glimlachte naar hem.

"Hoi, Ajay," zei ik.

"Hoi, Sakshi. Hoe gaat het?"

"Perfect," zei ik.

Hij keek in mijn ogen en ik wendde mijn gezicht af.

"Hoe lang ga je de schuld nog dragen, Sakshi? Waarom vertel je Randhir niet de waarheid? Hij zal het begrijpen en je zeker vergeven."

"Wat is de waarheid, Ajay? Denk je dat hij me zal vergeven als ik zeg dat ik hem verliet omdat hij alles kwijt was en later mijn fout besefte, wat me jarenlang voor hem deed verbergen?"

"Ja, ik ben er zeker van dat hij je zal vergeven als je de waarheid vertelt en je excuses aanbiedt dat je je fout hebt ingezien. Ik weet dat hij nog steeds van je houdt. Anders zou hij niet met je trouwen."

"Laat maar, Ajay. Misschien verdien ik zijn vergeving niet."

"Sakshi, begrijp alsjeblieft dat jullie beiden lijden door dit misverstand."

"Ajay, ga alsjeblieft weg. Als Randhir ons ziet praten, wordt hij nog bozer."

Ajay vertrok en na een paar minuten kwam Randhir en startte de auto. Hij is zo stil, maar zijn ogen verraden dat zijn gedachten dat niet zijn.

"Randhir, wat is er met je aan de hand?"

"Heb je genoten van het gezelschap van Ajay? Eigenlijk wilde ik eerder komen, maar toen ik jou en Ajay samen zag, ging ik terug om de tortelduifjes wat privacy te geven."

"Ra..Ran..dhir.."

"Laten we thuis praten, schat. Tot die tijd, ontspan en geniet van de muziek. Ik vroeg je om in de auto te zitten en je mond te houden, niet om plezier te hebben met je vriendje. Vandaag zal ik je provocerende acties in toom houden," zei Randhir.