32 Een schok

Emma.

Ik huilde totdat de tranen opdroogden op mijn wangen, waardoor mijn gezicht plakkerig en gezwollen achterbleef. Mijn borst schokte van snikken zo hevig dat ik naar adem hapte, alsof de pijn in mijn longen was gesijpeld en elke laatste ademteug eruit perste.

De rit naar Celio was een nachtmer...

Log in en ga verder met lezen