Hoofdstuk 152: Penny

Tegen de tijd dat we de hut bereiken, huil ik iets minder, maar mijn lichaam trilt nog steeds en mijn hart voelt alsof het tot de helft van zijn grootte is samengeknepen. Ik veeg mijn wangen af met de achterkant van mijn hand, maar de tranen blijven komen.

Max loopt met me naar de deur, zijn arm no...

Log in en ga verder met lezen