ROZDZIAŁ 154

Głos, który rozległ się przez system interkomu w placówce, nie należał tym razem do pułkownika Kozlova. Był starszy, bardziej wyrafinowany i boleśnie znajomy, mimo że minęły lata, odkąd go ostatnio słyszałam.

„Witaj, wnuczko.”

Poczułam, jak krew odpływa mi z twarzy, gdy rozpoznanie uderzyło mnie jak...