Rozdział 203

Krzywię się, gdy wślizguję się przez drzwi jadalni na kolację, bo doskonale zdaję sobie sprawę, że jestem spóźniona i nieodpowiednio ubrana. Ale śmieję się, próbując cicho zamknąć za sobą drzwi, bo rodzina wita mnie głośnym wiwatem, dając mi do zrozumienia, że byłam kompletną idiotką, myśląc, że mog...