Rozdział 225

Luca i ja pędzimy przez korytarze zamku, a ja nie mogę powstrzymać się od śmiechu, bo jest coś zabawnego i ekscytującego w bieganiu z ciepłą dłonią w ręce mojego partnera. Luca, czując to samo, posyła mi uśmiech przez ramię, mimo że porusza się szybko, mimo że wciąż czuję jego niepokój na myśl o pon...