Rozdział 232

Opadam na krześle, wpatrując się w nią, nagle dostrzegając logikę tego wszystkiego.

Całe życie byłam idealną księżniczką. Nigdy, przenigdy nie pomyślałam, że to, co robię, może być używane jako zasłona dymna dla drugiej tożsamości - tej, która potajemnie rozwija się od momentu, gdy weszłam do Akadem...