Rozdział 326

„Oooookay,” mówi Ben, jego głos jest niski i smutny. Chwilę później czuję jego ramiona wokół swoich barków, czuję jak przyciąga mnie na swoje kolana i odchyla mnie tak, że moja głowa opiera się o jego klatkę piersiową, schowana pod jego podbródkiem. „Może… może wystarczy tego twardego podejścia na r...