Rozdział 388

"To byłam ja, kochanie," mówi dziewczyna, widząc, jak patrzę na swoją białą nocną koszulę i znów zdaje się czytać w moich myślach. Wyciąga rękę, aby delikatnie poklepać moją. "Nie martw się, skarbie – jak mówiłam, mamy tu zasady. Gdy tylko Gabriel przyprowadził cię do pałacu, wzięłam cię pod swoje s...