Rozdział 145

Zimno na neutralnym gruncie było inne—puste i celowe, jakby świat sam wstrzymywał oddech.

Dimitri opuścił ludzki dwór o świcie, jego słowa wciąż odbijały się echem za nim jak ostrze pozostawione w centrum komnaty. Mieli jedną godzinę. Żadnych drugich szans. Jazda do granicy była cicha—z wyjątkiem od...