Rozdział 29

Minuty mijały. Potem godzina.

W końcu, dźwięk pośpiesznych kroków na zewnątrz jego namiotu. Klapa została odsunięta, a Arlena została wprowadzona do środka, jej twarz była blada i pełna niepokoju.

Ronan stał sztywno, jego złote oczy płonęły gniewem, który ledwo mógł powstrzymać, zgnieciony list tr...