บทที่ 80 เข้าร่วมกับฉันในการช่วยเหลือ

นาโอมิกระชากเสื้อโค้ทออกจากไหล่แล้วโยนทิ้งไป ที่หางตา ภาพสะท้อนของตัวเองในกระจกทำให้เธอชะงัก—ใบหน้าซีดเผือดเปรอะคราบเลือดที่เริ่มแห้ง ดวงตาคมกริบไม่กะพริบ ชั่ววินาทีหนึ่ง แม้แต่ตัวเธอเองก็ยังรู้สึกไม่สบายใจ

ลอว์เรนซ์ยื่นทิชชูให้พลางตัวสั่น "นาโอมิ...นี่ครับ เช็ดหน้าก่อน"

เธอส่งยิ้มแหยๆ ให้เขา แต่ก่อ...