บทที่ 1 การค้นพบการทรยศ

ราวตีสี่ ข้างนอกฝนยังคงตกหนัก ชารอน ไรต์ มาถึงทางเข้าคฤหาสน์ กดรหัสตัวเลขที่ถูกส่งมาให้ แล้วประตูก็เปิดออก

ไฟห้องนั่งเล่นเปิดอยู่ และตั้งแต่ทางเข้าไปจนถึงประตูห้องนอน เสื้อผ้าชุดทางการของอเล็กซ์ สมิธ และชุดชั้นในของเอวา คิม ก็กระจัดกระจายอยู่ เผยให้เห็นว่าอเล็กซ์กับเอวารีบร้อนกันแค่ไหน

เมื่อเห็นชุดนอนสีแดงที่ขาดวิ่นอยู่ตรงประตูห้องนอน ชารอนก็รู้สึกเหมือนเป็นเรื่องตลกไร้สาระ

ระยะทางจากทางเข้าไปยังห้องนอนห่างกันเพียงแค่ราวสิบห้าฟุต แต่ชารอนกลับรู้สึกราวกับว่าเรี่ยวแรงทั้งหมดของเธอหมดสิ้นไปแล้ว กว่าจะมายืนอยู่หน้าประตูห้องนอนได้ เธอก็รู้สึกวิงเวียนศีรษะ เธอค่อยๆ ผลักประตูที่แง้มอยู่ให้เปิดออกด้วยมือที่สั่นเทา

บนเตียงที่ยับยู่ยี่ อเล็กซ์กับเอวานอนเปลือยกายกอดก่ายกัน เสียงหอบหายใจหนักๆ ของทั้งคู่ดังไปทั่วห้อง ภาพอันอุจาดตานั้นทิ่มแทงดวงตาของชารอนอย่างเจ็บปวด

ทั้งคู่มัวเมาอยู่กับการร่วมรักจนไม่ทันสังเกตเห็นชารอนที่ยืนอยู่ตรงประตู

ฝ่ามือของชารอนที่กำกรอบประตูแน่นจนขึ้นรอยแดงบุ๋ม

เธอตื่นขึ้นมากลางดึกเพราะเสียงฟ้าร้องและเสียงฝนตก เธอเอื้อมมือไปสัมผัสอเล็กซ์ สามีของเธอ ที่นอนอยู่ข้างๆ ตามความเคยชิน แต่กลับพบเพียงความว่างเปล่าและความเย็นชืด

ตอนนั้นเอง เธอหันไปดูนาฬิกา เป็นเวลาตีสามสิบหกนาที

เธอคิดว่าอเล็กซ์ยังคงทำงานอยู่ในห้องทำงาน จึงลุกขึ้นสวมเสื้อคลุมแล้วเดินไปที่ห้องทำงาน เมื่อเปิดประตูเข้าไป เธอก็พบว่าข้างในมืดสนิท อเล็กซ์ไม่ได้อยู่ที่นั่น ขณะที่เธอกำลังงุนงง โทรศัพท์ของเธอก็สั่นขึ้นมาทันที เสียงนั้นดังเป็นพิเศษในความเงียบสงัดของค่ำคืน

มันเป็นคำขอเป็นเพื่อนจากคนแปลกหน้า ชารอนรู้สึกสังหรณ์ใจขึ้นมาทันทีว่าคำขอเป็นเพื่อนในเวลานี้ต้องเกี่ยวข้องกับอเล็กซ์และอาจมีเจตนาร้ายแอบแฝง

ทันใดนั้น เสียงฟ้าร้องข้างนอกก็ทำให้ชารอนสะดุ้ง จนเผลอกด "ปฏิเสธ" ไปโดยไม่ได้ตั้งใจ

ไม่นาน ข้อความอีกหลายข้อความก็ถูกส่งตามมา

[ยังไม่นอนเหรอ? เป็นเพราะสามีไม่อยู่ข้างๆ หรือเปล่า?]

[ฉันกลัวฟ้าร้องกับไฟดับน่ะ เขาก็เลยมาอยู่เป็นเพื่อนฉัน]

[ไม่อยากรู้เหรอว่าตอนนี้สามีเธออยู่ที่ไหน?]

เมื่อเห็นข้อความยั่วยุที่ส่งมาไม่หยุด มือของชารอนที่ถือโทรศัพท์อยู่ก็สั่นไม่หยุด

หลังจากนั้นครู่ใหญ่ ในที่สุดชารอนก็กดรับคำขอเป็นเพื่อน

ทันทีที่เธอตอบรับ อีกฝ่ายก็ส่งที่อยู่และรหัสตัวเลขชุดหนึ่งมาให้

ชารอนกัดริมฝีปาก คว้ากุญแจรถแล้วขับตรงไปยังที่นั่นทันที

แล้วเธอก็ได้เห็นภาพที่ทำให้ใจสลายฉากนี้ เธอและอเล็กซ์คบกันมาแปดปี ตั้งแต่สมัยเรียนจนกระทั่งแต่งงานกัน เป็นคู่ที่เพื่อนๆ ต่างพากันอิจฉา

จวบจนวันนี้ เธอไม่เคยคาดคิดเลยว่าอเล็กซ์จะทรยศ แต่เขาก็ได้ทรยศต่อความสัมพันธ์ของพวกเขาทั้งสองคนจริงๆ

ความจริงตรงหน้าปลุกเธอให้ตื่นจากภาพลวงตาที่อเล็กซ์สร้างขึ้น และเปลี่ยนความรักที่ยังคงท่วมท้นในใจเธอที่มีต่ออเล็กซ์ให้กลายเป็นเรื่องตลก

กลายเป็นว่าไม่ว่าคำสาบานในงานแต่งงานจะสมบูรณ์แบบและจริงใจเพียงใด ก็ไม่อาจต้านทานความไม่แน่นอนของใจคนได้

เธอรู้สึกขยะแขยงจนทนดูต่อไปไม่ไหว เธอหันหลังและเดินโซซัดโซเซไปยังประตู สตาร์ทรถด้วยมือที่สั่นเทาแล้วขับออกไป น้ำตาบดบังทัศนียภาพของเธอตลอดทาง

ก่อนหน้านั้นในคืนเดียวกัน ขณะที่อเล็กซ์กำลังอาบน้ำ ชารอนได้เห็นข้อความบนเฟซบุ๊กของเขาจากคนที่ชื่อเอวา: [ชุดนอนตัวใหม่ของฉันเหมือนจะคับไปหน่อยนะ คุณมาดูให้หน่อยสิว่ามันพอดีไหม?]

ใต้ข้อความนั้นเป็นภาพเซลฟี่ของเอวาในชุดนอนผ้าลื่นสีแดงคอลึก เผยให้เห็นร่องอกครึ่งหนึ่ง ส่งกลิ่นอายยั่วยวนอย่างถึงที่สุด

ชารอนอดไม่ได้ที่จะเลื่อนหน้าจอขึ้นไปดู พบว่าข้อความก่อนหน้าของอเล็กซ์กับเอวาเป็นการคุยเรื่องงานปกติธรรมดาทั้งนั้น ซึ่งทำให้เธอขมวดคิ้ว ชารอนคิดว่าเอวาส่งข้อความมาผิดคน

หลังจากอเล็กซ์ออกมาจากห้องน้ำ ร่างกายร้อนผ่าวของเขาก็แนบชิดกับเธอ เขาขบติ่งหูของชารอนเบาๆ

ก่อนที่ชารอนจะทันได้ตอบสนอง เขาก็ช้อนตัวเธอขึ้นอุ้มไปวางบนโซฟา ดวงตาของเขาจ้องมองเธอเขม็ง ราวกับมีประกายไฟลุกโชนอยู่ข้างใน แก้มที่แดงระเรื่อเล็กน้อยของเธอดูเหมือนลูกพีชสุกปลั่งภายใต้แสงไฟ ชวนให้อยากเด็ดมาชิม

ทันทีที่อเล็กซ์กำลังจะก้มลงจูบเธอ เธอก็ผลักเขาออกไปทันที

ชารอนยื่นหน้าจอโทรศัพท์ของเขาไปตรงหน้า ให้เขาอธิบาย

อเล็กซ์เหลือบมอง ขมวดคิ้ว แล้วรีบคว้าโทรศัพท์ไปโทรออกทันที

ไม่นาน เอวาก็รับสาย "คุณอเล็กซ์ มีอะไรให้รับใช้คะ"

ใบหน้าของอเล็กซ์เคร่งขรึม น้ำเสียงเย็นชา "เอวา คุณเปลี่ยนอาชีพไปเป็นผู้หญิงขายตัวตั้งแต่เมื่อไหร่"

ปลายสายเงียบไปสองสามวินาที ก่อนที่เสียงของเอวาที่เจือความตื่นตระหนกเล็กน้อยจะดังขึ้น "คุณอเล็กซ์คะ ขอโทษค่ะ ข้อความสองข้อความนั้นฉันตั้งใจจะส่งให้แฟนค่ะ สงสัยจะส่งผิดไปหาคุณ"

อเล็กซ์พูดเสียงเย็น "ถ้ามีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก คุณอาจจะต้องพิจารณาตำแหน่งงานของคุณที่นี่ใหม่!"

อเล็กซ์วางสายแล้วหันมามองชารอน สีหน้าเย็นชาเมื่อครู่ของเขาอ่อนลง ถึงกับมีแววเหมือนน้อยใจนิดๆ

จากนั้น เขาก็กอดเอวเธอแล้วก้มลงจูบ

แม้ว่าเรื่องจะเคลียร์แล้ว แต่อารมณ์ของชารอนก็เสียไปแล้ว เธอผลักอเล็กซ์ออก แววตาของอเล็กซ์ฉายแววผิดหวังวูบหนึ่ง แต่เขาก็ไม่ได้บังคับเธอ เขาเพียงแค่บอกว่าจะไปทำงานที่ห้องทำงาน

ชารอนไม่เคยคาดคิดเลยว่าอเล็กซ์ที่ควรจะทำงานอยู่ในห้องทำงาน จะกำลังพลอดรักอยู่กับเอวาในเวลานี้ เธอรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นตัวตลก โดยเฉพาะเมื่อนึกถึงว่าเธอพยายามจะมีลูกกับอเล็กซ์มาตลอดสามเดือน

เมื่อขับรถผ่านบาร์แห่งหนึ่งที่ยังเปิดอยู่ ชารอนก็จอดรถแล้วเดินเข้าไปข้างใน

ตอนที่โซฟี ลี มาถึง ชารอนก็ดื่มวิสกี้ไปแล้วสองขวด และกำลังเรียกให้บริกรเอามาเพิ่มอีก ดวงตาของเธอดูเหม่อลอยเล็กน้อย

ชารอนพูด "โซฟี เธอมาแล้วเหรอ"

เมื่อเห็นชารอนเป็นแบบนี้ โซฟีก็รู้สึกปวดใจ เธอนั่งลงข้างๆ แล้วจับมือที่กำลังแกว่งไปมาของเพื่อนไว้ "เกิดอะไรขึ้น อเล็กซ์นอกใจจริงๆ เหรอ"

ชารอนพูด "ตอนนี้ฉันไม่อยากได้ยินชื่อนั้น"

โซฟีอึ้งไป เธอเคยเป็นรูมเมทสมัยเรียนมหาวิทยาลัยของชารอน และได้เห็นความสัมพันธ์ของอเล็กซ์กับชารอนมาตั้งแต่ตอนคบกันจนแต่งงาน

ตลอดหลายปีที่ผ่านมา โซฟีเห็นมาตลอดว่าอเล็กซ์ดีกับชารอนมากแค่ไหน ดังนั้น ปฏิกิริยาแรกเมื่อได้ยินเรื่องอเล็กซ์นอกใจคือต้องมีการเข้าใจผิดกันแน่ๆ

ชารอนกระดกวิสกี้อีกแก้ว ความเจ็บปวดที่บาดลึกในใจถาโถมเข้ามาอีกครั้ง เธอก็อยากให้มันเป็นแค่เรื่องเข้าใจผิดเหมือนกัน

ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เธอไม่เคยคิดเลยว่าอเล็กซ์จะทรยศเธอ การเห็นเขาอยู่บนเตียงกับเอวามันเหมือนหัวใจเธอถูกฉีกเป็นชิ้นๆ

ชารอนกลั้นสะอื้น ยกขวดขึ้นดื่มหลายอึก ราวกับพยายามจะกลบน้ำตาด้วยแอลกอฮอล์

"พอแล้วน่า เธอเมามากแล้ว" โซฟีพูด พร้อมกับแย่งขวดมาจากมือเพื่อน "ฉันแค่รู้สึกว่าเขารักเธอมากนะ ไม่น่าจะนอกใจได้เลย อาจจะเข้าใจผิดกันหรือเปล่า"

ชารอนหัวเราะเสียงเย็น "ฉันเห็นกับตาตัวเองเลยนะ นี่มันยังเรียกว่าเข้าใจผิดได้อีกเหรอ"

ทั้งห้องเงียบลง เมื่อเห็นชารอนดื่มแก้วแล้วแก้วเล่าราวกับประชดชีวิต โซฟีก็อดไม่ได้ที่จะดึงขวดออกจากมือเธออีกครั้ง "มันไม่ใช่ความผิดของเธอนะ จะทำร้ายตัวเองทำไม แล้วเธอจะทำยังไงต่อไป"

ชารอนตอบ "หย่าสิ แค่นึกถึงภาพนั้นฉันก็ขยะแขยงจะแย่แล้ว"