นอนโนและนนนน่า

“โซราห์!” ดาโกเบอร์โตสังเกตเห็นเธอก่อนใคร เขาผุดลุกจากเก้าอี้แล้วอ้อมโต๊ะมาดึงเธอเข้าไปกอด เขาจุมพิตที่หน้าผากเธอ “ดีใจจริงๆ ที่หนูตัดสินใจมาทานข้าวกับเรา สวยมากเลยนะจ๊ะวันนี้”

“ขอบคุณค่ะ” เธอก้มหน้ามองชุดกระโปรงผ้าฝ้ายรับลมร้อนสีขาวที่หยิบออกมาจากตู้อย่างเขินอาย

“วันนี้ได้พักผ่อนดีไหม”

“ค่ะ ขอบคุณค...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ