205.แต่มันสายเกินไป

ถ้อยคำเหล่านั้นเล็ดลอดออกมาอย่างติดขัด เหมือนถูกบีบคั้น และเปล่งเสียงจากก้นบึ้งของจิตวิญญาณ

ร่างกายของฉันยังคงสั่นเทา แต่มันกลับมั่นคงกว่าที่ฉันคาดไว้ มั่นคงราวกับคนที่เลือกจะก้าวลงจากเวทีอย่างมีศักดิ์ศรี แม้ว่าทุกสิ่งภายในใจยังปรารถนาจะเต้นรำอยู่ในกองไฟต่อไป

ดวงตาของอับราฮัมเบิกกว้าง และชั่วขณะหนึ่...