214.“ด้วยความยินดีอาจารย์”

อับราฮัมเงยดวงตาขึ้นมอง... ดวงตาที่ช่างเข้มข้นและเปี่ยมไปด้วยความอ่อนโยนอันเงียบงันจนฉันรู้สึกว่าอกนี้เล็กเกินกว่าจะกักเก็บทุกความรู้สึกที่ถาโถมเข้ามาได้ ในดวงตาของฉันมีน้ำตาเอ่อคลอขึ้นมาทันที และฉันสาบานได้เลยว่ามือของฉันเริ่มชื้นเหงื่อยิ่งกว่าตอนที่เขาอยู่ข้างในตัวฉันเมื่อครู่เสียอีก

กล่องใบเล็กๆ ...