บทที่ 1388 ในฐานะหนึ่ง แม้ในความตาย

ดวงตาของแอตลาสเป็นประกายด้วยความสนใจก่อนจะแย้มยิ้ม “ข้าจะลืมเขาได้อย่างไรกัน? แล้วเจ้ายังอยากให้เซเลน่ากลับไปที่บีเคอยู่ไหม? เราแค่สะกดจิตนางแล้วเอาผนึกมาเสียก็สิ้นเรื่อง—จะได้ไม่ต้องยุ่งยากมากนัก”

เซดถูปลายนิ้วเข้าด้วยกันอย่างเหม่อลอย “แล้วมันจะสนุกตรงไหนล่ะ? นางเป็นลูกสาวของบาร์บาร่า—ทายาทที่นางเ...