113 — “แล้วตอนนี้ล่ะ?”

ทันทีที่แจ็คสันออกจากห้องไป ฉันก็ผ่อนลมหายใจที่เพิ่งรู้ตัวว่ากลั้นไว้ ฉันเสยผมสีน้ำตาลที่เป็นลอนของตัวเองไปด้านหลังแล้วถอนหายใจ สายตาที่เต็มไปด้วยความกังวลของฉันจับจ้องไปที่จูเลียนซึ่งยังคงนั่งเงียบสนิท ฉันยังคงอ่านสีหน้าเขาไม่ออก แต่ไม่รู้อย่างไร ฉันพอจะจินตนาการได้ว่าในใจเขากำลังคิดอะไรอยู่...

“คุ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ