117 — จูเลียนอดัมส์ (POV)

ผมเหลือบมองนาฬิกาข้อมือ เข็มนาฬิกาเรียวเล็กเดินติ๊กๆ ไปตามวินาทีที่ผ่านพ้น ผมเอียงคอ จ้องมองเพดาน แสงไฟสว่างจ้าผสมกับแสงจันทร์ที่ส่องผ่านหน้าต่างเข้ามา ข้างนอก ความมืดโรยตัวลงแล้ว และไม่มีใครอื่นในตึกนี้นอกจากพนักงานรักษาความปลอดภัยกับพนักงานกะดึกคนอื่นๆ

เอาจริงๆ ผมอยากกลับบ้านไปอยู่ในอ้อมกอดอุ่นๆ ข...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ