122 - กะพริบ, กะพริบ, ดาวน้อย

ฉันรีบผลักประตูห้องน้ำเข้าไปแล้วโน้มตัวเหนือโถส้วม อาเจียนทุกอย่างที่อยู่ในท้องออกมา ซึ่งก็มีไม่มากนักเพราะไม่มีอะไรทำให้ฉันอยากอาหารเลย น้ำตาหยดหนึ่งไหลลงอาบแก้ม และฉันก็ตระหนักได้ว่าฉันอั้นน้ำตามานานเกินไปแล้ว

น้ำตาค่อยๆ ไหลรินจากดวงตาของฉันทีละหยด ดวงตาที่ปวดร้าวจากอารมณ์ความรู้สึกที่ฉันพยายามเก็...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ