125 — “เปิดปาก”

จูเลียนสัมผัสใบหน้าฉันอย่างเชื่องช้า นิ้วของเขาค่อยๆ ลากไล้ลงมาจนถึงปลายคาง นิ้วโป้งของเขาคลึงเคล้นริมฝีปากฉัน ดึงให้เผยอออกเล็กน้อย ดวงตาของเขายิ่งทอประกายเข้มข้นขึ้น อาจเพราะความคิดอกุศลกำลังแล่นอยู่ในหัว

“อ้าปากสิ” เขาสั่ง พลางดึงมือที่สัมผัสฉันออก และฉันก็เชื่อฟังอย่างว่าง่าย ดวงตาจับจ้องใบหน้าเ...