132 - วงจรที่ไม่มีที่สิ้นสุด

ฉันยังจำได้ตอนที่แม่พูดคำเหล่านั้นกับฉันไม่มีผิดเพี้ยน

แม่บอกว่า แม่เป็นมะเร็ง ด้วยรอยยิ้มสงบนิ่งบนริมฝีปากและสีหน้าเรียบเฉยซึ่งไม่เข้ากับความร้ายแรงของอาการป่วยเลยแม้แต่น้อย ดวงตาที่สดใสของแม่ไม่มีแววเศร้า ต่างจากตาของฉันที่พร่าเลือนด้วยน้ำตาที่ฉันร้องไห้เผื่อเราทั้งคู่

ฉันกลัว แต่ก็เชื่อว่าการทำ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ