138 — จูเลียนอดัมส์ (POV)

โทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงสั่น แต่ผมไม่ได้คิดจะหยิบมันขึ้นมาเลยเพราะรู้ดีว่าทำไมพวกเขาถึงโทรมานักหนา ผมมีประชุมในอีกไม่กี่ชั่วโมง และผมควรจะนั่งดูเอกสารกองนั้นแทนที่จะมายืนอยู่หน้าร้านเครื่องประดับนี่ มองหาเพชรเม็ดงามที่สุดเท่าที่จะหาได้

ผมเสยผมตัวเองจนยุ่งไปหน่อย แต่ผมไม่สนใจ เวลางวดเข้ามาทุกที และ*ผม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ