145 — “ขอโทษที่ใช้เวลานานมาก”

ดีใจไหมที่ได้เจอฉันอีกครั้งน่ะเหรอ

ฉันกล้ำกลืนคำพูดเหล่านี้ลงคอด้วยความรู้สึกขุ่นเคืองเต็มใบหน้า...

ฉันตัวแข็งทื่อ พูดไม่ออก ตัวสั่นระริก

แต่คุณนายสมิธก็ทำลายความตึงเครียดลงด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานของเธอ และฉันรู้สึกเหมือนกลับมาหายใจได้อีกครั้ง “แอนเจลี ที่รัก หนุมาแล้ว!”

เธอชี้ไปที่เก้าอี้ที่เอริคดึง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ