177 — จูเลียนอดัมส์ (POV)

ผมเครียดจัด ผมกระวนกระวายจนต้องขยับขาอยู่ไม่สุข ไม่ได้รับรู้ถึงบทสนทนาสนุกสนานของพวกพี่น้องที่ดังอยู่รอบตัวเลย ผมไม่มีสมาธิกับสิ่งที่พวกเขาพูดในเมื่อแองเจลีอยู่กับแม่ตามลำพัง ผมรู้ว่าแม่ไม่ใช่คนที่จะทำร้ายเธอ แต่ถึงอย่างนั้น-

ทันใดนั้น เสียงร้องไห้ไร้เดียงสาของเด็กก็ลอยเข้าหูผม ผมรู้ว่ามันไม่น่าเป...