บทที่ 130

ฉันหลับตาลง ยังคงยิ้มอยู่ พยายามใช้เวลาอีกนาทีเพื่อหายใจและกลับสู่สภาวะปกติ แรงอยากของฉันยังไม่จางหายไปไหน และฉันจะไม่ยอมไปไหนแน่ถ้ายังไม่ได้สนองมัน

เขาขยับตัวบนเตียง แล้วฉันก็รู้สึกถึงริมฝีปากของเขาบนหน้าท้อง

“นาทีของฉันหมดแล้วเหรอ” ฉันลืมตาขึ้น จ้องมองเขา

“ฉันนึกว่าตรงนี้ไม่นับรวมด้วยเสียอีก” เข...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ