บทที่ 138

เคท

ฉันก้าวเข้าลิฟต์ เขาก็ตามเข้ามา ฉันกดปุ่มชั้นลานจอดรถ

“ไม่ใช่เธอเหรอที่อารมณ์เสียเพราะคิดว่าฉันแคร์งานมากกว่าเธอ”

“อย่ามาทำแบบนี้นะ”

“อ้อ งั้นเธองอนได้ แต่ฉันงอนไม่ได้?”

“มันก็แค่โทรศัพท์สายเดียว”

“โทรศัพท์ที่ขัดจังหวะเซ็กซ์ของเรา ฉันควรจะดีใจกับมันงั้นสิ?”

“ชัดเลยว่าคุณไม่เข้าใจว่างานสำค...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ