บทที่ 20

เคท

“เคท?” เอมี่เรียกฉัน

ฉันหลับตาลงและสูดหายใจลึกๆ ก่อนจะหันไปหาพวกเขาทั้งคู่พร้อมรอยยิ้ม เขายังคงดูดีไร้ที่ติเหมือนเคย ฉันเห็นแววประหลาดใจในสีหน้าของเขา แม้จะเป็นเพียงชั่วเสี้ยววินาทีก็ตาม

“ขอโทษค่ะ พอดีฉันใจลอยไปหน่อย”

“นี่เนธาน ลูกพี่ลูกน้องเราเอง เนธาน นี่เคท เพื่อน”

สวรรค์! ถ้าเธอรู้เรื่อ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ