บทที่ 06
เคท
เขาอุ้มฉันขึ้นอย่างหมดความอดทน จัดให้ขาฉันเกี่ยวรอบสะโพกเขาอย่างง่ายดาย ฉันจ้องมองเข้าไปในดวงตาสีฟ้าคู่โตของเขา เกาะคอเขาไว้ขณะที่เขาอุ้มฉันไปที่เตียง เขาวางฉันลงบนเตียงแล้วขึ้นมาคร่อมบนตัวฉัน ใช้แขนยันตัวเองไว้เพื่อไม่ให้น้ำหนักตัวเขาบดขยี้ฉันเนื่องจากขนาดตัวของเขา
"โอเคไหม"
ฉันพูดไม่ออก พยายามทำใจให้สบาย ฉันกำลังคิดว่าควรจะบอกเขาดีไหม หรือปล่อยให้มันเกิดขึ้นไปเลย ให้ตายสิ
"มีอะไรผิดปกติรึเปล่า"
สีหน้าฉันคงฟ้องอยู่แน่ๆ
"ฉัน..." เขาจะว่าแปลกไหมนะ แน่นอน เขาต้องว่าแปลกแน่ ฉันน่าจะปล่อยให้เขาทำต่อไปโดยไม่ต้องบอกก็ได้ แต่ฉันต้องพูดมันออกไป
"เธอไม่อยากเหรอ"
"ฉัน... ฉัน... มันเป็น... ฉันไม่เคย..." การพูดแบบนั้นมันช่างน่าสมเพช ไม่ว่าจะพยายามพูดยังไงก็ตาม
"ไม่เคยเหรอ" เขาขมวดคิ้ว ฉันหลับตาปี๋ อยากจะหายตัวไปให้รู้แล้วรู้รอด
ให้คะแนนเต็มสิบเลยแคทเธอรีนเรื่องทำตัวเองขายหน้าเนี่ย หน้าฉันคงแดงยิ่งกว่ามะเขือเทศ ฉันพยายามหายใจ พอเปิดตาขึ้นมา เขากำลังมองฉันตาโต
"บ้าจริง ไม่นะ" เขาพยักหน้า หลับตาลง "ล้อเล่นใช่ไหมเนี่ย..."
ฉันแอบขอบคุณในใจ ที่เขาเข้าใจและเลี่ยงไม่ให้ฉันต้องพูดคำน่าอายนั้นออกมา
"เธอ...?"
ฉันคิดเร็วไป
"เวอร์จิ้น" คำนั้นฟังดูแปลกและน่าขำพิลึก แต่ไม่รู้ทำไม การพูดออกไปกลับช่วยให้ฉันผ่อนคลายลง และความประหม่าก็แทบจะหายไปหมด
เขาลุกขึ้น ใช้มือลูบหน้าลูบผม ฉันนั่งอยู่บนเตียง เขายิ้มอย่างประหม่าหรือไม่อยากจะเชื่อ
"นี่ล้อเล่นใช่ไหม"
"ไม่ใช่ค่ะ"
"ไม่อยากจะเชื่อเลย ให้ตายสิ เธอน่าจะบอกฉันสิ!" สีหน้าเขาเปลี่ยนจากไม่อยากเชื่อเป็นโกรธและครุ่นคิด
"ขอโทษค่ะ ฉันไม่คิดว่ามันสำคัญขนาดนั้น" ฉันพยายามพูดให้มันดูเป็นเรื่องเล็ก
"ไม่สำคัญเหรอ ให้ตายสิ... ทำไมเธอไม่บอกฉัน"
"ฉัน..."
"นี่เธอยอมให้ฉันพามาที่นี่เนี่ยนะ" เขาพูดเกินไปแล้ว "เธอเป็นเวอร์จิ้น" เขาพูดเหมือนพยายามย้ำกับตัวเองให้เชื่อ ฉันลุกขึ้นยืน
"ไม่คิดว่าคุณกำลังตีโพยตีพายไปหน่อยเหรอ"
"เธอน่าจะบอกฉันสิ... ให้ตาย"
"ฉันอ่อนประสบการณ์เกินไปสำหรับคุณเหรอ"
ฉันกลัวคำตอบของเขา มันชัดเจนอยู่แล้ว
"ฉันทำแบบนี้ไม่ได้"
เขากำลังปฏิเสธฉันเหรอ ให้ตายสิ
"ทำไมล่ะคะ"
"ฉันไม่ใช่ผู้ชายแบบที่เหมาะกับเธอ ไม่ใช่สำหรับเรื่องนี้"
"เหรอคะ ไม่ยักรู้ว่ามีผู้ชายในอุดมคติสำหรับสาวเวอร์จิ้นด้วย" ฉันกอดอก กลอกตามองเขา
"ให้ตายสิ ฉันหมายถึง..." เขามองหน้าอกฉันแวบหนึ่งแล้วเบือนหน้าหนีก่อนจะพูดต่อ ราวกับภาพนั้นทำให้เขาเจ็บปวด เขาครางออกมา "เธอควรจะทำเรื่องนี้กับแฟนหรือใครสักคน... ที่ฉันหมายถึงคือฉันให้เธอมากกว่านี้ไม่ได้... มากกว่าคืนนี้"
"ฉันรู้ว่าคุณต้องการอะไร และฉันมานี่ก็เพราะฉันต้องการเหมือนกัน"
"ฉันทำไม่ได้ บอกให้ฉันพาเธอกลับบ้านสิ"
"นี่คุณกำลังปฏิเสธฉันเหรอ"
"ได้โปรด... ตอนนี้ฉันแทบจะห้ามใจตัวเองไม่ไหวแล้ว"
"คุณไม่ต้องห้ามใจหรอก" ฉันวางมือบนไหล่กว้างของเขา ผลักเขากลับไปบนเตียง ให้เขานั่งลงตรงขอบเตียง แล้วฉันก็นั่งคร่อมตักเขา
"อย่าทำแบบนี้"
"ชู่ว์ ฉันรู้ว่าคุณต้องการ ฉันเห็นนะ" ฉันกดริมฝีปากลงบนปากเขา นุ่มนวลและหอมหวานเหลือเกิน "ฉันแค่อยากสัมผัสคุณ แค่นั้นเอง" ฉันกระซิบข้างหูเขา มือฉันเลื่อนไปที่กางเกงเขา ปลดปล่อยความเป็นชายที่ตื่นตัวของเขาออกมา
"นี่เป็นความคิดที่แย่มาก"
ฉันไม่สนใจเขาและค่อยๆ ถอดเสื้อเขาออกทางศีรษะ เขาตัวใหญ่ กล้ามเนื้อแน่นและเห็นเป็นมัดชัดเจน เขาคงใช้เวลาออกกำลังกายเยอะมากแน่ๆ ฉันจูบปากเขา ไล้ลงมาที่คางและลำคอ ผิวเขาอุ่น
เขาพลิกร่างเราบนเตียง กลับมาเป็นฝ่ายคร่อมฉัน ฉันมองเขาอย่างตกตะลึงขณะที่เขาถอดเสื้อผ้าส่วนที่เหลือออก ฉันเห็นความเป็นชายของเขาเป็นครั้งแรก ถ้าจะให้นิยามก็คงต้องบอกว่า มันดีกว่าอันไหนๆ ที่ฉันเคยเห็นมา
ฉันทั้งทึ่งและกลัวนิดๆ กับขนาดของมัน ฉันคลานไปที่หัวเตียง ใช้ข้อศอกยันตัวไว้ จ้องมองทุกการเคลื่อนไหวของเขา ฉันแทบละสายตาจากความเป็นชายของเขาไม่ได้เลย ฉันอยากสัมผัสร่างกายเขาทุกส่วน อยากดูดเลียมัน บางทีอาจจะอยากทำกับส่วนนั้นมากกว่าส่วนอื่น
เขาคลานกลับมาบนเตียงจนกระทั่งมาอยู่คร่อมตัวฉัน
"แน่ใจนะ"
ฉันพยักหน้า มันคือทั้งหมดที่ฉันต้องการในตอนนั้น
"หวังว่ามันจะไม่เจ็บมากนะ"
นี่ไม่ควรหลุดออกจากปากฉันเลย ให้ตายสิ ฉันควบคุมความเชื่อมโยงระหว่างสมองกับปากไม่ได้แล้ว แต่สารภาพเลยว่าฉันกลัวนิดหน่อย เขา...เป็นประเภทที่ดูเหมือนไม่มีทางเข้ากับข้างในตัวฉันได้เลย แต่ความปรารถนามันมีมากกว่าความกลัว
"ฉันจะพยายามช้าๆ"
ฉันพยักหน้า พยายามไม่สนใจรอยยิ้มที่เกือบจะปรากฏบนใบหน้าเขา
"เชื่อเถอะ มันจะเจ็บที่ฉันมากกว่าเธอ"
"อย่าหัวเราะสิ"
"ฉันกำลังคิดว่า... นี่เป็นครั้งแรกของฉันกับเวอร์จิ้นเหมือนกัน"
"เราเลิกพูดคำนั้นได้ไหม"
เขายิ้ม ถ้าเขาพยายามจะทำให้ฉันผ่อนคลาย มันไม่ได้ผลเลย
"เธอเป็นเรื่องน่าประหลาดใจมาก ฉันไม่เคยนึกเลย..." ฉันเอานิ้วแตะปากเขาเพื่อห้ามไม่ให้พูดต่อ เขายิ้มก่อนจะดูดริมฝีปากฉันแล้วใช้ฟันขูดเบาๆ ที่คาง
มือของเขาลูบไล้ผ่านหน้าอกและลงมาที่หน้าท้องจนกระทั่งสัมผัสเฉียดคลิตอริสของฉัน ใช่ ตรงนั้น... ให้ตายสิ แค่การสัมผัสเฉียดๆ ก็แทบทำให้ฉันเสียสติแล้ว สายตาเขาจับจ้องอยู่ที่ใบหน้าฉัน แต่มือของเขาก็หายไป
ฉันหลับตา อยากรู้สึกถึงเขาทันทีที่ฝังตัวเข้ามาข้างใน กล้ามเนื้อของฉันร่ำร้องอยู่ภายใน ฉันรู้สึกถึงลิ้นเปียกชื้นและอุ่นของเขาที่หัวนมข้างหนึ่ง ลากไล้อย่างแผ่วเบา จากนั้นก็นิ้วของเขาที่สัมผัสวนรอบอย่างเชื่องช้าและทรมาน
ฉันแอ่นตัวบนเตียง ครางออกมา รู้สึกถึงนิ้วเขาที่จิกลงบนต้นขา ฉันได้ยินเสียงครางอย่างพอใจของเขา โดยที่ปากยังอยู่ที่หน้าอกข้างหนึ่ง นิ้วของเขาลูบไล้ต้นขา ยั่วเย้าฉัน ค่อยๆ เคลื่อนขึ้นไปยังหว่างขา ฉันอยากกรีดร้องและอ้อนวอน แต่รู้สึกเหมือนลมหายใจขาดห้วงเมื่อนิ้วของเขาลากผ่านปุ่มรวมประสาทนั่น เขากำลังทำให้ฉันแทบบ้าด้วยการหยอกเย้านั่น
"ให้ตายสิ เธอแฉะมาก..." เขากระซิบ พลางพิจารณาใบหน้าฉัน
ฉันรู้สึกถึงปากของเขาที่ซอกคออีกครั้ง มอบจูบแผ่วเบา ลากไล้ริมฝีปาก และกัดใบหูฉันเบาๆ "บอกฉันสิ..." เสียงเขาแหบพร่า แทบไม่ได้ยิน ฉันลืมตาขึ้นมองเขา "เคยมีใครทำให้เธอด้วยปากไหม"
ให้ตายสิ! เขาจะ... ฉันบิดตัวเร่าๆ บนเตียง แค่นึกภาพตาม ฉันส่ายหน้าปฏิเสธ และเห็นรอยยิ้มพอใจบนใบหน้าเขา เขาคำรามเบาๆ "ฉันจะเป็นคนแรกลิ้มรสเธอ" นิ้วของเขาเคลื่อนวนรอบปากทางเข้าของฉัน
"ได้โปรด..."
เขาทำให้นิ้วเปียก ลากไล้บนคลิตอริสของฉัน ฉันเอนศีรษะไปด้านหลัง ไม่มีอะไรจะเหลือเชื่อเท่านี้อีกแล้ว มันรู้สึกดีจนเจ็บ
นิ้วของเขาหายไปอีกแล้ว ได้โปรด หยุดทรมานฉันเสียที ฉันเงยหน้าขึ้นมองเขา น้ำหนักตัวเขาหายไปจากที่นอน ฉันเห็นเขาก้มลงหยิบบางอย่างจากกางเกงที่พื้น เขาใช้ฟันฉีกซองเล็กๆ นั่น แล้วจับฐานความเป็นชายของเขาเพื่อสวมมันอย่างชำนาญ
เขากลับมาหาฉัน จูบฉันพลางจับขาฉันแยกออก ปากของเขากำลังทำให้ฉันคลั่ง
"อยากถึงจุดสุดยอดก่อนไหม"
"ได้โปรด" ฉันแทบนึกไม่ออกว่ามันจะเป็นอย่างไร แต่มันคือทั้งหมดที่ฉันต้องการ
"เคยถึงจุดสุดยอดในชีวิตไหม ด้วยตัวเองน่ะ"
ฉันส่ายหน้า ไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไร เขาเพียงยิ้มก่อนจะจูบฉันอีกครั้ง ทิ้งให้ฉันรอคอย เขาคลานบนเตียง จับหน้าอกฉันและเลียหน้าท้องลงไปจนกระทั่งศีรษะเขาอยู่ระหว่างขาของฉัน
