บทที่ 2 คุณชุ่มชื้น

คริสโตเฟอร์เดินเข้ามา ร่างสูงสง่าในชุดสูทสีเข้มสั่งตัดพิเศษ ดูเป็นซีอีโอผู้ดีเต็มตัว ไม่ใช่เพลย์บอยที่เพิ่งออกมาจากเตียงของผู้หญิงคนอื่น เขาขมวดคิ้วมองพวกเรา เห็นได้ชัดว่าไม่พอใจ

ฉันฝืนยิ้ม “กลับมาแล้วเหรอคะ ชุดใหม่นี่เป็นไงมาไง”

ขณะที่เขายักไหล่ถอดเสื้อแจ็กเกตออกไปแขวน เขาก็พูดสบายๆ ว่า “เมื่อคืนโดนของหกใส่ที่งานเลี้ยงน่ะ เลยส่งสูทไปซักแห้ง”

แล้วเขาก็หันไปหาเอเวอลีนที่ยืนทำตัวไม่ถูกอยู่ตรงนั้น “เธอมาทำอะไรที่นี่”

เอาจริงดิ เขาไม่รู้ว่าเอเวอลีนทำอะไรลงไป หรือแค่เล่นละครตบตาฉันกันแน่

“คริสโตเฟอร์คะ” เอเวอลีนทำปากยื่น พลางอวดรอยแดงบนแก้ม “ฉันแค่อยากมาดูโฮป แต่เธอหึงหวงแล้วก็ตบฉัน พอรู้ว่าเมื่อคืนคุณอยู่กับฉัน!”

เธอพูดเหมือนฉันเป็นคนผิดเสียอย่างนั้น

แววตาสับสนฉายวูบในดวงตาของคริสโตเฟอร์ ก่อนที่เขาจะดุเธอเบาๆ “เลิกพูดจาไร้สาระได้แล้ว ถ้าเธอรู้จักดูแลตัวเองดีกว่านี้ ฉันก็คงไม่ต้องอยู่กับเธอทั้งคืนหรอก”

เขาหันมาทางฉัน เอ่ยขอโทษ “ขอโทษนะโฮป เมื่อคืนฉันลืมบอกไป”

ไม่มีคำพูดใดๆ เกี่ยวกับการตบตีเลย ฉันมองเขา ใบหน้าครึ่งหนึ่งซ่อนอยู่ในเงา และตระหนักว่าฉันไม่เข้าใจเขาเลยสักนิด บางทีอาจไม่เคยเข้าใจมาตลอด

ฉันชี้ไปที่เศษซากบนพื้น “เอเวอลีนเอาใบหย่ามาให้ฉัน คุณช่วยอธิบายหน่อยได้ไหมคะ นี่เป็นการตัดสินใจของคุณหรือเปล่า”

คริสโตเฟอร์ดูตกใจอย่างเห็นได้ชัด “โฮป ผมไม่เคยต้องการหย่า!” เขาตะโกนเรียกยาม “พาเอเวอลีนออกไปจากที่นี่ แล้วอย่าให้เธอกลับมาอีก!”

น้ำเสียงและสีหน้าของเขาไร้ที่ติ เขาก้าวเข้ามาใกล้ พยายามจะกอดฉัน แต่ฉันถอยห่างตามสัญชาตญาณ ความคิดที่ว่าเขาอยู่กับเอเวอลีนเมื่อคืนทำให้ฉันรู้สึกขยะแขยง

คริสโตเฟอร์ชะงักไป แล้วพยายามปลอบโยนฉัน “เอเวอลีนสภาพจิตใจไม่ค่อยดี อย่าไปเชื่ออะไรที่เธอพูด ผมอยู่กับเธอเพราะเธอเพิ่งหย่าร้างและต้องการกำลังใจ”

งั้นสร้อยเพชรเส้นนั้นก็เป็นของขวัญให้เอเวอลีนที่หย่า ไม่ใช่ของขวัญครบรอบให้ฉันสินะ

ความคิดของฉันหลุดออกมา

คริสโตเฟอร์จูบหน้าผากฉันเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น “ผมผิดเอง ผมลืมวันครบรอบของเรา บอกมาสิว่าคุณอยากได้อะไร ผมจะหามาให้”

ฉันยิ้มหวานให้เขา “คุณไม่ได้ซื้อสร้อยเพชรเส้นที่ฉันชอบเหรอคะ เป็นข่าวไปทั่วเลยนะ ใครๆ ก็ชมคุณทั้งนั้น อยู่ไหนล่ะคะ ขอดูหน่อยสิ”

“โฮป” เขาพูดอย่างใจเย็น “สร้อยเส้นนั้นสำหรับงานการกุศลของบริษัท มอบให้ผู้จัดงานไปแล้ว”

รอยยิ้มของฉันเกือบจะเลือนหายไป “จริงเหรอคะ”

“ใช่ แต่แบรนด์ที่คุณชอบมีคอลเลกชันใหม่ออกมานะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะให้ผู้ช่วยเอามาให้ดู”

“ฉันแค่อยากได้สร้อยเส้นนั้น”

ฉันตัดสินใจให้โอกาสเขาอีกครั้ง วิดีโอที่เอเวอลีนส่งมาตั้งใจจะสร้างปัญหา หน้าผู้ชายในนั้นก็มองไม่เห็น และคริสโตเฟอร์ก็บอกว่าเขาต้องเปลี่ยนเสื้อผ้าเพราะโดนของหกใส่ บางทีเอเวอลีนอาจจัดฉากขึ้นมา ให้ผู้ชายคนอื่นใส่เสื้อผ้าของคริสโตเฟอร์เพื่อหลอกฉัน

คริสโตเฟอร์เงียบไปครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “พรุ่งนี้ผมจะลองถามดู แต่การขอของที่บริจาคไปแล้วคืนมันไม่ใช่เรื่องง่าย”

ฉันเซ้าซี้ต่อไม่ได้ “ก็ได้ค่ะ”

หลังอาบน้ำเสร็จ เมื่ออยู่บนเตียง ฉันมองนาฬิกาที่บอกเวลาเลยตีสามไปแล้ว

ร่างอุ่นๆ ของคริสโตเฟอร์เบียดชิดกับฉัน ริมฝีปากของเขาประทับรอยจูบร้อนผ่าวไล่ตั้งแต่ลำคอลงไปตามแนวกระดูกสันหลัง

“โฮป” เขากระซิบ เสียงต่ำพร่าด้วยแรงปรารถนา ลมหายใจที่รดรินบนผิวทำให้ฉันขนลุกซู่ ก่อนที่ฉันจะได้ตอบ มือของเขาก็สอดเข้ามาใต้ชุดนอนผ้าไหมของฉัน ลูบไล้หยอกเย้า

“หยุดค่ะ” ฉันกระซิบ แต่คริสโตเฟอร์เป็นฝ่ายคุมเกมบนเตียงเสมอ เขาเลิกชุดนอนของฉันขึ้น ริมฝีปากของเขาเคลื่อนมาที่หน้าอก ลิ้นตวัดไล้ยอดถัน ฉันกำลังจะหลอมละลายภายใต้สัมผัสของเขา แต่ต้องใจแข็งไว้

“ไม่ใช่นะคะคืนนี้” ฉันพูดออกไปได้ด้วยเสียงแผ่วเบา

“หืม?” มือของเขายังคงสำรวจต่อไป นิ้วมือเคลื่อนหาจุดที่ไวต่อความรู้สึกที่สุดของฉัน เขาไม่หยุด แม้ขณะที่พูดชิดริมผิวของฉัน “แต่ร่างกายเธอดูเหมือนจะต้องการฉันนะ” เขาพูด พลางชูนิ้วที่เปียกชื้นเป็นประกายในแสงสลัวให้ฉันดู “เปียกแฉะไปหมดแล้ว”

ฉันรู้สึกอายจนต้องเบือนหน้าหนี แต่เขากลับยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์แล้วจูบฉันอีกครั้ง

“ฉันปวดท้องค่ะ” ฉันพูด พยายามผลักเขาออก

คริสโตเฟอร์ชะงักไป “เป็นมากหรือเปล่า บางทีพรุ่งนี้ควรให้ดอนน่าพาไปหาหมอนะ”

“ฉันไปมาแล้วเมื่อเช้านี้ค่ะ”

“หมอว่ายังไงบ้าง”

ฉันลังเล หมอบอกว่าฉันตั้งครรภ์ได้เดือนกว่าๆ แล้ว อาการปวดท้องเกิดจากการเต้นของหัวใจทารกในครรภ์ไม่สม่ำเสมอ เป็นสัญญาณของภาวะแท้งคุกคาม ฉันต้องทานยา

การได้รู้ว่าตัวเองตั้งท้องในวันครบรอบของเราควรจะเป็นของขวัญที่ดีที่สุด ฉันมีผลตรวจการตั้งครรภ์อยู่ในกระเป๋า ตั้งใจจะเซอร์ไพรส์คริสโตเฟอร์ตอนอาหารค่ำ แต่ตอนนี้ ฉันยังไม่มีโอกาสได้บอก

“หมอบอกว่า...”