♥ บทที่ 4 ♥

11:20: เรือนจำฮอไรซัน - ห้องซักรีด - เซฟีเรีย

ออเรเลีย ดัสก์

"นี่คือห้องซักรีด" เธอชี้ให้ฉันดู

มันเป็นสถานที่ที่ใหญ่มาก มีเสื้อผ้าจำนวนมากกำลังถูกซักโดยนักโทษคนอื่นๆ พร้อมด้วยอ่างล้างหลายอ่างเรียงกัน และนักโทษหลายคนกำลังง่วนอยู่กับงาน

"หลังจากเราซักผ้าพวกนี้เสร็จ เราจะไปพับผ้ากองอื่นที่แห้งแล้ว" เธอบอกพลางดึงฉันไปยังกลุ่มหนึ่ง "ว่าไงจ๊ะสาวๆ"

ผู้หญิงห้าคนมองมาที่เรา

"ไง ทริกซ์" ผู้หญิงคนหนึ่งกอดเธอ "นั่นใครน่ะ?" เธอถามพลางมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า

"นั่นออเรเลีย เธอเพิ่งมาถึงเมื่อวาน แล้วก็เป็นเพื่อนร่วมห้องขังคนใหม่ของฉันเอง" เธอพูดพลางปล่อยตัวออกจากหญิงสาวคนนั้น "ออเรเลีย นี่เพื่อนๆ ฉัน ฮินะ" เธอชี้ไปที่ผู้หญิงคนที่กอดเธอ

ฮินะตัวเตี้ย ผิวคล้ำ รูปร่างผอม มีรอยสักรูปดอกไม้ที่คอ ผมสีเทาเข้ม และดวงตาสีเขียวอ่อน

"ยินดีที่ได้รู้จักนะจ๊ะ คนน่ารัก" เธอบอกพลางขยิบตาให้ฉัน

"ข้างๆ หล่อนคือโดรา" ชื่อแต่ละคนนี่แปลกดีจัง

"สวัสดีจ้ะคนสวย" เธอยิ้มให้ฉัน

เธอตัวเตี้ย ค่อนข้างอวบ ผมสีน้ำตาล ผมหยิกสีดำ และดวงตาสีน้ำตาลเข้ม

"หวัดดี" ฉันโบกมือให้เธอ

"ส่วนยัยคนนี้คือดีน่า" เธอพูดพลางดึงสาวผมบลอนด์คนหนึ่งมา "แต่ใครๆ ก็เรียกหล่อนว่าช็อกโกแลตขาว"

เธอสูงมากและผอมเพรียว มีแผลเป็นเล็กๆ ที่คิ้วซ้าย ผิวขาว และดวงตาสีเขียว

"ตอนนี้ฉันแค่ต้องตามหาช็อกโกแลตดำของฉันให้เจอ" เธอพูด แล้วทุกคนก็เริ่มหัวเราะ ทิ้งให้ฉันไม่เข้าใจอะไรเลย

"ช็อกโกแลตดำของแกอยู่ในโรงอาหารนู่น" ทริกซ์พูดพลางหัวเราะ

"โอ๊ย ฉันไม่อยากได้ตาเพชฌฆาตหรอกน่า หมอนั่นโคตรเถื่อนเลยเรื่องบนเตียง แล้วก็ชอบทำแบบแห้งๆ ด้วย เจ็บชิบหาย"

คนอื่นๆ เห็นด้วยกับคำพูดของเธอ

"ใช่ หมอนั่นชอบเห็นพวกเราทรมานด้วยความเจ็บปวด" ทริกซ์พูดเช่นนั้นแล้วถอนหายใจ "เอาล่ะ ส่วนสาวสวยคนนี้คือทีน่า"

ทีน่าเข้ามาใกล้ฉัน

เธอตัวเตี้ยมาก มีแผลเป็นเล็กๆ ที่แก้มขวา ผิวขาว ผมสีเขียว และดวงตาสีฟ้า

"ยินดีที่ได้รู้จักนะจ๊ะคนสวย" เธอยืนจนร่างแทบจะชิดกับฉัน "เธอสวยมากเลยนะ อาจจะสวยกว่าเนบิวลาเสียอีก"

"จริงๆ แล้ว เนบิวลาเจอออเรเลียแล้วล่ะ แล้วฉันบอกได้เลยว่าหล่อนอิจฉา" ทริกซ์พูดพลางหัวเราะ "อิจฉามากด้วย"

"ก็ต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว ดูสาวน้อยคนนี้สิ สวยขนาดนี้" โดราพูดพลางมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า

ฉันรู้สึกอายมาก

"ระวังตัวไว้ให้ดีดีกว่านะ" หญิงสาวอีกคนซึ่งฉันยังไม่รู้ชื่อพูดขึ้น

เธอดูแปลกมาก สูง ผิวคล้ำ มีแผลเป็นเล็กๆ ที่ลำคอ ดวงตาสีเขียวเข้ม และผมสีแดง

"หมายความว่าไง วี?" ดีน่าถามอย่างไม่เข้าใจ

"ปีศาจนั่นอาจจะต้องการตัวเธอ แล้วเนบิวลาก็ต้องทำทุกอย่างเพื่อกำจัดเธอแน่"

"ยังไงคะ?" ฉันถอยหลังไปก้าวหนึ่งด้วยความกลัว

"เลิกขู่เด็กใหม่ได้แล้วน่า วี" ทริกซ์พูดพลางดึงฉันเข้าไปใกล้เธอ "อย่าไปใส่ใจที่วีพูดเลยนะที่รัก หล่อนชอบแกล้งขู่นักโทษใหม่ๆ น่ะ"

"เตือนไว้ก่อนก็ดีแล้ว" เธอพูดแล้วเดินจากไป ทิ้งพวกเราไว้ตามลำพัง

"พรุ่งนี้ใช่ไหมที่ปีศาจนั่นจะออกจากห้องขังเดี่ยว?" ฮินะถาม

"ใช่ ฉันมั่นใจว่าเนบิวลาต้องอยากเรียกร้องความสนใจจากเขาแน่" ทริกซ์ดึงฉันให้เดินต่อไป

เราเดินไปอีกฝั่งหนึ่ง และฉันเห็นกองเสื้อผ้าแห้งจำนวนมาก พวกเขาทั้งห้าคนเริ่มพับผ้า และฉันก็เข้าไปร่วมด้วย

"ฉันเกลียดยัยเนบิวลานั่นชะมัด" ฮินะพูดขึ้นมาลอยๆ

"เบาได้เบาหน่อยย่ะหล่อน อยากตายรึไง หุบปากแล้วก็ลดเสียงลงด้วย" โดราพูดอย่างจริงจัง

"กูเบื่ออีเด็กนั่นเต็มทนแล้ว มันเกลียดกูแค่เพราะอีตาปีศาจนั่นเอากูซะเด็ดในห้องขังของพวกมัน" นางหัวเราะ

ฉันมองพวกนาง ตกใจที่จู่ๆ ก็พูดเรื่องนี้ขึ้นมา

ปีศาจตนนั้นเอากับทุกคนเลยเหรอ ท้องไส้ฉันปั่นป่วนเมื่อคิดถึงเรื่องนี้ รู้สึกขยะแขยงอย่างสุดซึ้งกับสิ่งที่กำลังพูดคุยกัน มันน่าสะอิดสะเอียนที่ต้องนึกถึงความโหดร้ายและไร้มนุษยธรรมที่แผ่ซ่านอยู่ในสภาพแวดล้อมอันมืดมิดนี้

"อ่า คิดถึงเขาจัง" ทริกซ์พูดพร้อมรอยยิ้ม "เขาเอาเก่งมาก ถึงจะเอาแบบแห้งๆ เขาก็ไม่รุนแรงเท่าเพชฌฆาตหรอก"

"เดี๋ยวนะ พวกเธอเอาแบบแห้งๆ เหรอ" ฉันถามอย่างสงสัย

"ก็แน่สิ ที่นี่ไม่มีสารหล่อลื่นนี่นา คือ ปีศาจปล่อยให้พวกเราถึงจุดสุดยอดได้ แล้วน้ำของพวกเราก็ใช้หล่อลื่นไงล่ะ" ฉันทำหน้าแหยๆ ทำให้พวกนางหัวเราะ

"เซ็กซ์มันดีและสวยงามมากนะ" ฮินะพูด "แต่มันจะดีก็ต่อเมื่อคนที่รู้วิธีทำมันอย่างถูกต้องเท่านั้นแหละ"

"ใช่ ปีศาจไม่ชอบดูดก้นหรือดูดจิ๋มใครหรอก แม้แต่ของเนบิวลาก็ไม่"

"พวกเธอพูดถึงผู้ชายคนนี้เหมือนเขาเป็นไอดอลเลยนะ"

ทั้งห้าคนมองมาที่ฉัน

"นี่ ฟังนะ คนสวย" ไดน่าพูด "ปีศาจไม่ใช่คนดีหรอกนะ เขาฆ่าคนในนี้ไปเยอะแล้ว รวมทั้งพี่ชายของเนบิวลาด้วย ทุกคนกลัวเขา ที่นี่มันอาณาจักรของเขา เตรียมตัวเจอเขาพรุ่งนี้ได้เลย แต่ฉันจะเตือนไว้อย่างนะ อย่าไปสบตาเขา มันแสดงว่าเธอกำลังท้าทายเขา และนั่นเป็นสิ่งที่เขาเกลียด"

ฉันกลืนน้ำลาย รู้สึกเย็นสันหลังวาบเมื่อคิดถึงการเผชิญหน้าที่ใกล้เข้ามากับบุคคลอันชั่วร้ายนี้ คำพูดของไดน่ามีแต่จะเพิ่มความไม่สบายใจของฉัน ถ้อยคำของเธอทำให้ฉันตื่นตระหนกอย่างมากถึงอันตรายที่แฝงตัวอยู่ในสถานที่อันมืดมิดแห่งนี้

"เอาล่ะ เลิกพูดเรื่องน่ากลัวๆ กับออเรเลียได้แล้ว ทำงานให้มันเสร็จๆ ไป" ทีน่าพูด ทำลายบรรยากาศอึมครึมที่ปกคลุมพวกเราอยู่

ฉันขอบคุณเธอในใจสำหรับการกระทำนั้น

พวกเราพับผ้ากันต่อเงียบๆ แต่บรรยากาศก็เต็มไปด้วยความตึงเครียดและความอยากรู้อยากเห็น

"เอ่อ เธออายุเท่าไหร่น่ะ ออเรเลีย" ฮินะถามขึ้นมาทำลายความเงียบ

"ยี่สิบเอ็ดค่ะ" ฉันตอบ สังเกตเห็นสีหน้าประหลาดใจของคนอื่นๆ

"ยังเด็กอยู่เลย ทำอะไรผิดมาถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ" ดอร่าถาม แสดงความสนใจ

"ตำรวจยัดกัญชาหนึ่งกิโลใส่กระเป๋านักศึกษาของฉัน แล้วฉันก็โดนจับ" ฉันพูด รู้สึกถึงความโกรธที่คุกรุ่นขึ้นในใจ

"โธ่เอ๊ย ไอ้พวกสารเลวนั่นทำแบบนี้ประจำ" ทีน่าพูดพร้อมกลอกตาอย่างไม่พอใจ "ฉันว่ามันคงเป็นงานอดิเรกของพวกมันล่ะมั้งที่ชอบจับคนบริสุทธิ์น่ะ"

"ใช่ ฉันถึงเกลียดตำรวจไง โคตรสะใจเลยตอนที่ปีศาจฆ่าไอ้ตำรวจใหม่ปัญญาอ่อนนั่น" ฮินะพูด

"ตำรวจใหม่เหรอ" ฉันถาม

"ใช่ มีตำรวจใหม่มาถึง เขาคิดว่าจะข่มขู่ปีศาจได้ อยู่ๆ ปีศาจก็เอามีดกินข้าวปาดคอเขาซะ พวกเราเห็นตำรวจคนนั้นดิ้นอยู่บนพื้น ค่อยๆ ตายไป" ทริกซ์เล่า

"แล้วเขาก็นั่งลงบนเก้าอี้ กินข้าวต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น" ดอร่าเสริม "ผู้ชายคนนั้นไม่ใช่คนที่คิดจะไปล้อเล่นด้วยได้ ดูเหมือนว่าข้างนอกนั่นเขาเคยเป็นหัวหน้าองค์กรอาชญากรรม บ้างก็ว่าเขาเป็นหัวหน้าแก๊งค้ายา"

"แล้วพวกเธอเชื่อแบบไหนล่ะ" ฉันถามโดยไม่หยุดมือจากการพับผ้า

"อืม เขาก็อาจจะเป็นนักเลงก็ได้นะ" ทริกซ์พูดแล้วก็หัวเราะ "ใช่ เขาอาจจะเป็นก็ได้ ดูเหมือนอยู่นะ"

"จริงด้วย" ฮินะพูด เห็นด้วยกับทริกซ์

"เลิกคุยแล้วทำงานของพวกแกซะ" ตำรวจคนหนึ่งพูดขึ้นข้างหลังพวกเรา

"ค่ะ" พวกเราตอบพร้อมกัน

พวกเรากลับมาสนใจกองผ้าต่อ