บทที่ 100 สตอลเกอร์

ฉันสะดุ้งตื่นเพราะเสียงออดหน้าบ้านที่ดังลั่น ฉันพลิกตัวบนเตียง ครวญครางกับเสียงกริ่งที่ไม่หยุดหย่อนซึ่งดังก้องไปทั่วบ้าน ลืมตาข้างหนึ่งมองออกไปนอกหน้าต่าง ฉันแปลกใจที่ข้างนอกยังมืดอยู่แม้ว่าแสงแรกของตะวันยามเช้าเริ่มจับขอบฟ้าแล้วก็ตาม

ใครกันนะมากดกริ่งแต่เช้ามืดแบบนี้?!

ขณะที่ฉันใช้หมอนอุดหูเพื่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ