บทที่ 201 ไร้พลัง

ลิซ่า

บรรยากาศในรถตึงเครียด หนักอึ้งราวกับเมฆฝนที่ตั้งเค้าม้วนตัวเหนือเส้นขอบฟ้าของนิวซาเลมในวันฝนพรำ ชีพจรฉันเต้นรัวในหู กลบเสียงเครื่องยนต์ที่ดังหึ่งๆ ขณะที่ฉันจ้องพีทอย่างเกรี้ยวกราด เงาร่างทะมึนของเขาเอนตัวอยู่ในเบาะผู้โดยสารด้านหน้า

“ล่อเธอไปจากเลียมเหรอ? แกจะทำเชี่ยอะไรกับเวอร์ชู?” เสียงฉั...