บทที่ 491 — ของขวัญ

ฉันตัวแข็งทื่อเมื่อคิดว่าเทพมืดองค์นี้จะมอบอะไรให้ลูกสาวของฉัน

“ไม่นะ” ฉันอ้าปากค้าง พยายามผลักตัวเองออกจากเขา – แต่ฉันขยับตัวแทบไม่ได้ –

“อย่ากลัวไปเลย ธิดาจันทรา” เขาเอ่ย มุมปากยกขึ้น “ข้าไม่สาปแช่งผู้ที่ข้าเลือกสรร – มีแต่ของขวัญเท่านั้น”

และแล้วเงาก็เริ่มหมุนวนในมือของเขา ตาฉันเบิกกว้างขณะที่มัน...