บทที่ 500 — มีความสุขตลอดกาล

“ไม่เอาล่ะ” ซินแคลร์พูดพลางถอนตัวลุกจากเตียง คว้าโทรศัพท์จากโต๊ะข้างเตียงไปด้วย “ฉันทนแบบนี้ไม่ไหวแล้ว เอลล่า – ฉันจะโทรหาโรเจอร์ ฉันต้องรู้ให้ได้ –“

“โดมินิก!” ฉันร้องเรียกพลางหัวเราะและพยายามคว้าตัวเขา พยายามจะจับชายชุดนอนของเขาให้ได้แต่ก็พลาดเพราะในอ้อมแขนฉันมีลูกน้อยคนหนึ่งหลับอยู่ ส่วนอีกคนก็ซบ...